Bram Nuytinck hoopt NEC zondagmiddag aan zijn eerste zege op aartsrivaal Vitesse in zeven jaar te helpen. Als "speler en supporter" van de Nijmeegse club weet de deze zomer teruggekeerde verdediger hoeveel de zege in de Gelderse derby zou betekenen.
Als de 33-jarige Nuytinck zondag vlak voor de aftrap tegen de aartsrivaal om zich heen kijkt en zijn familie en vrienden op de tribune van De Goffert ziet zitten, zal hij vermoedelijk iets door zijn lichaam voelen gaan. "Die vonk gaat er 100 procent zeker zijn", vertelt Nuytinck vrijdag na de training in Bikkels, het clubrestaurant van NEC.
Enerzijds opmerkelijk voor een speler die in zijn loopbaan in de Champions League directe duels met Zlatan Ibrahimovic uitvocht, tegen AC Milan en Juventus speelde en de derby tussen Anderlecht en Standard Luik meemaakte. Anderzijds is er vrijwel geen speler in de selectie van de Nijmeegse club die beter weet wat het derbygevoel met Vitesse inhoudt, naast 'clubjongens' als Jasper Cillessen, Lasse Schöne, Bart van Rooij en Dirk Proper.
Nuytinck keerde deze zomer na elf seizoenen bij Anderlecht, Udinese en Sampdoria terug in Nijmegen. Hij speelde jarenlang in de jeugdopleiding van NEC en stond als kleine jongen talloze malen bij Gelderse derby's op de tribune. "Dat sfeertje, de rivaliteit, die herinner ik me nog het meest van die tijd", zegt Nuytinck. "Dan al krijg je door wat het met de stad Nijmegen doet. Dat is nog altijd zo."
'Miste de derby in het buitenland'
In de loop der jaren, toen Nuytinck zelf ook derby's speelde, werd het voor hem alleen maar duidelijker. Ook toen hij zelf al jaren in het buitenland voetbalde. "Ik kon niet vaak kijken, omdat ik dan zelf moest voetballen. Maar als ik dan familieleden sprak of mensen die ik ken op sfeervakken 080 en de East Side, dan voel je het weer. En ja, ik miste de derby eerlijk gezegd ook wel toen ik in het buitenland speelde."
En dat terwijl Nuytinck in het buitenland ook meerdere fraaie duels speelde, waaronder een beladen Belgische clash. "De derby tussen Anderlecht en Standard, die rivaliteit is heel hevig. In mijn eerste derby gooiden de thuissupporters vuurwerk op het veld. En ik speelde bij Anderlecht toen ze het beroemde spandoek van Steven Defour (waarop hij onthoofd stond afgebeeld, red.) toonden. Dat is écht rivaliteit. Maar dat is NEC-Vitesse ook."
Het is wat hij als ervaren routinier met 152 wedstrijden in de Serie A op zijn naam ook vertelt aan zijn ploeggenoten. Die komen veelal niet uit de buurt en hebben dus minder met de derby. "Als Nijmeegse jongen voel je dat zo, maar zij hebben dat natuurlijk minder. Ik probeer er ook niet te veel druk op te leggen. Supporters zeggen het elke dag via sociale media al tegen ze, dus ze begrijpen dat inmiddels ook wel. Wij willen gewoon koste wat kost die punten pakken."
'Dit is zóveel meer dan een wedstrijd'
En dat wordt tijd, want de laatste derbyoverwinning van NEC dateert van 2016 (2-1). Bovendien ging het duel van vorig seizoen pijnlijk met 1-4 verloren. "De materiaalman herinnerde me er vrijdagmorgen nog aan dat het zo lang geleden was. Het komt ook doordat we een aantal jaar in de Keuken Kampioen Divisie hebben gespeeld. Maar het is duidelijk dat iedereen snakt naar een zege."
Eén voordeel: Nuytinck, die voor familie en vrienden liefst veertien kaarten regelde voor zondag, weet hoe het is om Vitesse te verslaan. Twee keer lukte het. In mei 2012 in een kraker, waarin NEC tweemaal een achterstand goedmaakte en dankzij een eigen doelpunt van Frank van der Struijk met 3-2 won. Maar de andere winstpartij, in januari 2012 op bezoek bij Vitesse (0-1), is voor Nuytinck nog specialer.
"Daar kwam toen alles samen voor mij", vertelt Nuytinck. "Het jaar ervoor was vlak voor de derby mijn oma overleden. Het jaar erna wonnen we voor het eerst in veertig jaar in Arnhem. Dat duel voelde ik écht een extra kracht, vanwege allerlei redenen. Het was zo speciaal om uitgerekend daar te winnen. Daar voelde ik ook: dit is zóveel meer dan een wedstrijd."
Dolgraag voegt Nuytinck er zondag een derde overwinning bij, al weet hij dat té graag willen een valkuil is. "Als ik geen voetballer was geweest, had ik sowieso op de tribune gezeten. Dat maakt het ook weleens lastig, omdat je als speler op dat moment geen supporter kunt zijn. Juist ik als wat meer ervaren speler moet daarin een balans vinden en geen domme dingen doen. Maar het voelt speciaal om de derby weer te gaan spelen."