Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 20
Maxime Meiland heeft in het verleden webcamwerk gedaan, maar heeft daar nu veel spijt van. Welk advies geeft ze Nicol Kremers, die pikante kiekjes deelt op OnlyFans? “Het geld zal verleidelijk zijn, maar uiteindelijk is geluk in je hoofd veel belangrijker.”
Door Emelie van Kaam
Je zegt in je boek Maxime – Misbruikt, Ontspoord En Nu… Gelukkig!, geschreven door Jan Dijkgraaf, over je vroegere webcamwerk: “Ik raad ieder meisje af om dat soort werk te doen”. Welk advies zou je Nicol Kremers en Ferry Doedens willen geven, die zichzelf blootgeven op OnlyFans?
MAXIME MEILAND: “Dat vind ik moeilijk. Ferry Doedens heeft er volgens mij wel echt plezier in. Tenminste, dat idee heb ik, dat weet ik natuurlijk niet zeker. Wat mijn ervaring is: doe het niet! Ik ben op een gegeven moment begonnen omdat ik geen eigenwaarde heb. Dat bouwde zich wel langzamerhand op, maar dat heeft er absoluut mee te maken. Je wordt erin gezogen en je gaat ook steeds verder en verder. Het is geestelijk schadelijk, dat weet ik zeker. Mijn moeder zegt altijd: ’Je lichaam is je tempel’. Dat klinkt heel zweverig, maar uiteindelijk is dat natuurlijk ook wel een beetje zo. Je moet het voor jezelf houden en voor degene van wie je houdt. Als je dat met iedereen gaat delen, dan denk ik dat het geestelijk niet goed voor je is.”
Nicol kijkt nu natuurlijk vooral naar het geld, dat gaf ze zelf aan na de breuk met Peter Gillis.
“Ja… Wat misschien verleidelijk is, maar uiteindelijk is geluk in je hoofd veel belangrijker dan geld. Absoluut.”
Je zegt in je boek dat je, in tegenstelling tot bij andere mannen, alle vertrouwen hebt in Leroy. Merk je soms toch bij jezelf lichte twijfel?
“Wat Leroy betreft niet nee, maar over het algemeen ben ik waarschijnlijk anders dan anderen. Ik denk al heel snel: die deugt niet of ik vind dat een gladde, dat heb ik wel vaak. Ik denk dat ik te snel negatief ben.”
Daar ondervindt Leroy helemaal geen last van?
“Nee, helemaal niet. Vanaf het moment dat wij elkaar hebben ontmoet, voelde ik me zó goed bij hem. Ik noem hem heel vaak labrador. Hij is zo’n goedzak en zo lief. Ik heb nooit bij hem gehad dat ik dacht: ik maak me zorgen of ik voel me niet fijn.”
Toen jullie elkaar ontmoetten was er nog een andere dame in zijn leven. Jij noemt dat vreemdgaan, hij zegt: ’Nee, we waren aan het daten’. Ben je weleens sceptisch geweest, dat je dacht: hoe je eraan komt, kun je er ook vanaf komen?
“Ja, wel. Ik vond dat niet goed. Ik had daar wel mijn vraagtekens bij. Aan de andere kant kan ik me het ook wel weer voorstellen: hij heeft bindingsangst gehad. Maar ik had vooral erg met dat meisje te doen. Hij ontmoette mij en op een gegeven moment liet hij haar niks meer horen, toen ging hij toch voor mij. En vervolgens dumpte hij haar van de ene op de andere dag. Die arme ziel! Moet jij dat kind niet even uitleggen dat je iemand hebt ontmoet bij wie je het wél voelt? Ik vond het vooral heel erg zielig en niet zo heel netjes naar haar.”
Denk je niet: straks zegt hij bij mij ook niet eerlijk wat er speelt?
“Ik denk wel dat we het daarover hebben gehad. Tenminste, ik kan me niet voorstellen dat ik niet heb gezegd: ’Jongen, dat moet je niet bij mij flikken’. Het duurde wel heel lang voordat ik antwoord kreeg op de vraag waarom hij het zo heeft gedaan. Hij zei: ’Ik vond het gewoon heel moeilijk om dat tegen haar te zeggen’. Hij had heel vaak dates, maar dacht dan toch: nee, dit is het niet. Omdat het waarschijnlijk te heet onder z’n voeten werd.”
In jullie relatie is hij wel altijd heel duidelijk, je hoeft geen dingen uit hem te trekken?
“Nee. Maar ik merk wel dat hij steeds meer van het praten wordt, als ik dat vergelijk met het begin van onze relatie en nu. Dat is wel beter geworden. Ik trek het ook wel een beetje uit hem. Bijvoorbeeld net als met dat meisje, van: waarom dan? Waarom ging je dan niet met haar? Waarom heb je dat niet tegen me gezegd? Gewoon zwakte.”
In je boek vertel je dat je één keer per jaar wel een tijdje tegen overspannenheid aanzit en dat je dan instort. De eerste keer dat Leroy dat meemaakte, hoe was dat voor hem?
“Hij gaat daar wel goed mee om. Ik merk ook dat ik me bij hem een beetje inhoud. Lee is natuurlijk de rust zelve. Dus ik zou nooit enorm hysterisch tegen hem doen, maar ik praat er dan wel gewoon over. Ik heb wel vaker dat soort momenten, hoor. Als ik het druk heb met werk of als hij twee weken weg is geweest voor zijn werk, naar het buitenland, en ik alleen met de kinderen zit. Op een gegeven moment ben ik uitgeblust en wat geïrriteerder. Maar hij gaat daar eigenlijk heel goed mee om.”
Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 21. Dit nummer bestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.
