Bij de audities voor de Disney-parade komen sprookjes niet altijd uit

‘Ik heb gewoon een ‘normale baan’, maar het was altijd mijn droom om in Disneyland te werken”, zegt Germaine (27). Ze zit in de kantine van de Chassé Dansstudio’s in Amsterdam, waar de audities voor Disneyland Parijs gehouden worden. „Ik had altijd zo veel energie. En dan word je op school raar aangekeken. Disneyland was een escape, we gingen elk jaar. Daar is iedereen vrolijk. Niemand kijkt je raar aan als je door het park huppelt!”

Vandaag deed ze voor de vierde keer in vijf jaar tijd auditie. Aan het einde van de eerste ronde kreeg ze slecht nieuws: afgewezen. Over een half jaar probeert ze het opnieuw.

Het is een vroege zondagochtend in april. Bij Chassé Danstheater staan zo’n honderd jongeren te rekken en strekken voor hun Disneydroom: meedansen in de parade in Disneyland Parijs. ‘De parade’ is een kenmerkend onderdeel van de Disney-attractieparken. Een dagelijkse carnavalsoptocht, van de attractie It’s a Small World via hoofdstraat Main Street U.S.A. tot aan Town Square. Alle Disneyfiguren komen langs, dansend op praalwagens. Tientallen karakters en dansers komen voorbij; er zijn 2.050 kostuums voor gemaakt, 350 paar schoenen. Er is een vuurspuwende draak en een koperkleurig stoomvoertuig met Mickey en Minnie Mouse.

„Ik weet nog dat ik als negenjarige naar de parade keek en dacht: ‘Dit is gewoon een baan? Dát wil ik doen!’”, zegt Vicky Vlasblom (22) die al eerder als Disney-performer heeft gewerkt.

Deelnemers aan de audities krijgen geen feedback. Je valt op, of je valt af

De audities in Amsterdam trekken Disney-fans uit heel Europa: alom Disneytruien en andere merchandise. De woorden „Het is een kinderdroom” klinken in vier talen – Nederlands, Duits, Spaans, Engels. Wereldwijd doen z’n 7.000 mensen per jaar auditie voor Disneyland Parijs. Slechts driehonderd van hen – zo’n 4 procent – krijgen een rol als figuur of danser. Na Amsterdam reist het auditieteam terug naar Parijs en naar Rome. Zelfs in de Verenigde Staten zijn er audities.

Over de audities is weinig bekend. Hoewel geen sprake is van een getekende geheimhoudingsverklaring, vraagt Disney alle deelnemers wél om geheimhouding – geen Instagram, Snapchat, Twitter. Veel deelnemers houden zich daar aan. Sommigen durven geen vragen te beantwoorden. „I don’t want Disney to come for me”, zegt een Duits meisje. Anderen, zoals Germaine, willen niet met hun achternaam in de krant. Ze zijn bang dat het hun kansen bij volgende audities schaadt.

Hoe minder er naar buiten komt, hoe beter de Disney-magie bewaard blijft, vindt het concern.

Dus als de groep twintigers die in de aprilregen rekt en strekt voor de Disneydroom naar binnen wordt gewuifd, mogen ouders, partners en de NRC-verslaggever niet mee. Geen pottenkijkers. Hoe lang ze moeten wachten? Dat hangt ervan af: hoe succesvol is ‘hun’ kandidaat?

De auditie is een uur bezig als een meisje huilend de trap af komt. Ze rukt het auditienummer van haar borst en loopt de regen in. De ouders en partners kijken elkaar met verbazing aan, als om te zeggen: ‘Is dit wat ons te wachten staat?’

De eerste ronde (van de drie) is net afgelopen, de karakterimprovisatieronde. Aan het eind worden al meteen tientallen kandidaten naar huis gestuurd. In de woorden van castingdirector Lewis Copland: „The part that we love to hate.” Als je nummer wordt genoemd, dan is het slecht nieuws.

Voor Emma (20) eindigt de auditie na de eerste ronde. „Het is al mijn hele leven een kinderdroom om in de parade te dansen. Ik werd gepest, en ik had weinig vrienden. Disneyfilms waren een ontsnapping voor mij.” Vandaag was haar tweede auditie. Ze geeft niet op. „Als je vaker meedoet heb je een grotere kans. Als je niet door bent, leer je nog steeds namelijk.”

Ook Germaine ziet er het positieve van in dat ze is afgewezen: „Het is altijd jammer als je niet door mag, maar ik ken mensen die pas na zes audities succes hadden.”

Sommige kandidaten reizen met de audities mee. Er is een Duits meisje dat de week ervoor nog in Londen auditie deed. Als het vandaag niet lukt, „dan misschien in Parijs, Rome?” Er is een groep van acht musicaltheaterstudenten uit Barcelona; ze maken er een weekendje Amsterdam van. En Vicky Vlasblom (22) kwam in 2020 door de auditie in Londen, terwijl ze een maand daarvoor nog was afgewezen in Amsterdam.

„Het gebeurt heel vaak dat mensen naar elke auditie komen”, zegt castingdirector Copland twee dagen na de audities in Amsterdam. En: „We love it when people keep trying. Maar het is het niet waard. We zoeken een bepaald profiel, voor een bepaalde show. Als je eerste auditie niet aan dat profiel voldoet, is de kans klein dat je een week later wel slaagt.” Copland heeft een duidelijk advies: „Kom maar één keer per half jaar. Ik wil niet dat mensen geld en tijd verspillen.”

Over wát iemand een goede Disneyperformer maakt, is Copland minder duidelijk. „We kijken naar danstechniek, maar als het geen genot is om naar je optreden te kijken, en je past niet bij het profiel, dan maakt techniek minder uit. Elke performer in de parade, of het bij de junglewagen is of bij de onderwaterwagen, moet bij de geest van de parade passen.”

Wat dát betekent? Copland twijfelt even. „Ja, je moet die extra Disney-‘spark’ hebben.”

Deelnemer Nicole de Ruijter (20) verwoordt het anders: „Ze willen karakters, geen professionele dansers. Soms moet je gewoon durven de grootste idioot ooit te zijn.”

De tweede ronde – de dansronde – is inmiddels afgelopen. Het is één uur, de audities zijn vier uur bezig. De meeste deelnemers zijn afgevallen. De meesten weten niet waarom. Er is geen feedback: je valt op, of je valt af. „Misschien was ik te lang, te dun, te dik, te smal, te breed...”, zegt De Ruijter. „Dat hoort erbij. Als ze bijvoorbeeld prinsessen nodig hebben, dan moet je wel op het karakter lijken, denk ik.”

Copland: „Lengte is wel belangrijk, omdat we verschillende kostuums hebben die mensen zo goed mogelijk moeten passen. Maar het gaat meer om de kwaliteiten.” Wat maakt iemand dan geschikt? „Daar kan ik niet te veel over zeggen. We willen dat de Disney-geheimen geheim blijven. Te veel details over de processen achter het park kunnen de ervaringen van mensen in het park veranderen.” Hoe dieper je graaft, hoe meer rotsen je raakt.

Disneyfans uit heel Europa komen naar Amsterdam in de hoop te worden uitgekozen

De derde en laatste ronde is aangebroken. Nu wordt gekeken wat er bij de deelnemers past. Dat betekent: make-up testen, pruiken passen. Slaag je voor die ronde? Dan is het een succesvolle auditie. De deelnemer komt terecht in de Disney-database. Gedurende zes maanden kan er dan een oproep komen: je moet ‘performen’. Of iemand opgeroepen wordt, wanneer, en op welke termijn, is ongewis.

En als je niet door de audities komt? Copland: „Mensen kunnen hun passie ook in een ander gedeelte van het bedrijf kwijt. Wij noemen iedereen bij Disney een ‘castmember’. Of je in de parade meedanst of in de winkels of restaurants staat, je bent nog steeds een performer. Een entertainer.”

Steeph der Kinderen (36) werd in 2017 twee maanden na een geslaagde auditie gebeld. „Dat was 1 juni, of ik 8 juni kon beginnen”. Der Kinderen had eerder dat jaar een burn-out gekregen, het werk als theaterregisseur was te veel geworden. „Ik verloor het plezier in mijn werk, en ik kreeg depressieve klachten.” Steeph der Kinderen kent alle Disneyliedjes en zag alle films. „Ik ben geboren in 1986, vlak voor de renaissance van de Disneyfilms” – de periode van De Kleine Zeemeermin en The Lion King.” Der Kinderen besloot bij Disney auditie te doen, in een poging het plezier in de showbusiness terug te krijgen.

Na het telefoontje was het: voor een halfjaar naar Disney. Je krijgt een kamer in het werknemersverblijf, net buiten het park. Je verdient niet veel meer dan een gemiddelde bijbaan, maar je doet het voor de droom. De Thalys rijdt je recht naar de ingang van Disney. Daar weet iedereen wat je bedoelt als je het over de Disney-magic, of de ‘spark’ hebt. Daar ben je niet 1.73 meter lang, je bent van ‘Pluto-lengte’.

Een leven lang Disneyfan, een burn-out, de spanning van de audities, twee maanden afwachten. De verwachtingen moeten enorm zijn. Is het niet de opmaat naar een teleurstelling?

Lees ook: De achterkant van Walt Disneys sprookjesimperium

„Nee! Dat is de magie”, zegt Steeph der Kinderen. „Elke keer dat het doek opengaat, de film begint, dan word ik opgezogen in die wereld. Dat gebeurde als ik danste in de parade. Ik weet niet waarom dat zo werkt, maar het werkt. Kijk, als ik Mickey Mouse zie lopen in het park, dan ís dat Mickey Mouse. Zonder twijfel. Ik neem de beslissing om daarin te geloven. En omdat ik dat doe, is het werkelijkheid. Even de werkelijkheid.”

Der Kinderen was drie keer performer in Disneyland. Een vierde keer is niet uitgesloten.

Het is een uur of drie als de audities in Amsterdam ten einde lopen. De pruiken zijn gepast, de danspassen gezet, de verliezers zijn naar huis. Enkelen wachten nog op hun vrienden als er een jonge vrouw naar buiten komt en enthousiast roept: „Ze willen mij als lelijke stiefzuster!”