Ze kunnen springen, zwemmen, zoeken én... heel goed bijten. Politiehonden. Dit weekeinde moet weer een nieuwe lichting uit Overijssel examen doen bij Speurder Dos in Almelo. En als ze slagen? Dan worden ze meestal verkocht. Aan de politie, Defensie en aan beveiligers. 'Er mailt wel eens iemand uit Amerika: Je hond was weer op televisie.'
Dit artikel is afkomstig uit Tubantia. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.
De man die alles van de hondensport weet is Gerrit Hoek. Hij is vijftig jaar lid van Speurder Dos, trainde tientallen honden en is bovendien de voorzitter van de vereniging. Hij is de broer van de vorige preses, Johan. Hij is een hondenman in hart en nieren. Vele uren per week steekt hij in zijn hobby. Samen met de ongeveer dertig andere leden van Speurder Dos Almelo. Zijn doel: politiehonden opleiden. Maar hoe doe je dat eigenlijk? En kan de politie dat zelf niet?
Blaffen
Gerrit Hoek gaat er in het clubhuis aan de Sluiskade Noordzijde 214 eens rustig voor zitten. Buiten klinkt tijdens het hele gesprek het geblaf van de honden. Het is dinsdag en clubavond. Tijd om te trainen. Opeens komt een van de honden binnen en snuffelt. "Niet goed", zegt Hoek tegen een ander clublid. De honden moeten bij hun baas blijven en niet vrij rondlopen. Het zijn vrijwel allemaal herdershonden. "Ze willen graag werken, leren snel en zijn niet bang", aldus Hoek. "Ze blijven doorgaan."
Maar terug naar de beginvraag. Waarom leidt de politie de honden zelf niet op? Hoek: "Omdat het veel tijd kost en omdat het bewerkelijk is. Je moet drie tot 3,5 jaar drie keer in de week een paar uur met je hond oefenen. Daar is vaak geen tijd voor bij de politie en andere instanties of organisaties. De politie, Defensie en beveiligingsdiensten kopen hun honden daarom van de verenigingen. Die clubs leiden de honden op tot ze hun certificaat halen. Daarna worden ze vaak verkocht."
Is dat een lucratieve hobby?
Hoek: "Dat valt mee. Een politiehond levert tussen de 5000 en 7000 euro op. Soms iets meer in Amerika, maar veel verschil zit daar niet in. Daarvoor ben je wel ruim drie jaar heel druk met een hond. En niet elke hond haalt het certificaat politiehond. Soms merk je na een jaar dat het toch niet lukt. De honden zijn speciaal gefokt met de juiste kwaliteiten, maar dat is geen garantie op succes. Het zijn net mensen. Elke hond is anders. Lukt het niet, dan moet de hond weer weg en begin je opnieuw."
Hoek is zelf zijn hele leven al met honden bezig. Van de twintig honden die bij hem het certificaat behaalden waren er ook minstens zoveel die het niet hebben gered.
Het gaat om de hond en zijn baasje, maar in welk opzicht zijn jullie dan een vereniging?
"We proberen elk jaar een hond naar de keuring te brengen. Dat doen we samen. We helpen elkaar, maar geven onderling ook advies. Iemand die net begint wordt een beetje op afstand gecoacht. En als er dan een van de honden het certificaat haalt, dan vieren we hier in het clubgebouw een feestje."
Waar gaan de politiehonden heen als ze met pensioen gaan?
"Dat is aan de eigenaar om te bepalen. Ze gaan bijvoorbeeld naar boeren. Die willen ze graag, want ze luisteren goed en je kunt ze gewoon op het erf laten rondlopen."
En zie je de honden dan nog wel eens terug? En herkennen ze dan nog hun eerste baasje?
"Ik hoor inderdaad nog wel eens wat terug. Vaak via de eigenaar. Ik heb een hond verkocht aan Amerika, daar krijg ik wel eens mailtjes van met: 'Je hond was weer op tv'. Dat is wel grappig. Maar of de honden me nog herkennen? Nou, dat is heel verschillend. Sommige herkennen me na drie maanden al niet meer. En anderen springen na een paar jaar nog tegen me op. Wat ik al zei, het zijn net mensen."
De keuring bij Speurder Dos aan de Sluiskade Noordzijde 214 is vrij te bezoeken. De activiteiten zijn zaterdag en zondag van 09.00 tot 16.00 uur. De opdrachten zijn niet alleen op het eigen terrein, maar ook bij het kanaal. Hoek verwacht zo'n honderd bezoekers.