Selena’s (39) zoon Mees is al bijna anderhalf, maar zijn vader wil niets met Mees te maken hebben. Dat is namelijk haar ex-minnaar Ralf (42), die keurig getrouwd is. “Ik ben superblij met mijn zoontje, maar vind het wel erg dat er geen man in ons leven is.”
Selena: “De avond waarop ik Ralf vertelde dat ik per ongeluk zwanger van hem was geworden, was ook meteen de laatste keer dat ik hem heb gesproken. Ralf reageerde geschokt. Hij werd eerst stil, riep toen dat hij hier niet op zat te wachten en stapte vervolgens boos in zijn auto.
Sindsdien is ons contact beperkt tot af en toe whatsappjes. Die komen voor het grootste deel van mijn kant. Af en toe stuur ik Ralf een berichtje over zijn zoon. Zoals op de dag dat Mees was geboren: ‘Je hebt een zoon!’ En toen Mees één jaar werd: ‘Hoi Ralf, je zoon wordt morgen één, kom je een gebakje eten?’ Vaak krijg ik niets anders terug dan: ‘Gefeliciteerd’. Waarschijnlijk omdat Ralf zijn vrouw en kinderen niet wil kwetsen en niet weet hoe hij mij en Mees in zijn leven kan passen. Maar pijnlijk is het wel dat mijn zoon een vader heeft die hem niet wil ontmoeten, maar wel in hetzelfde dorp woont.”
Lekker ding, maar bezet
“Drie jaar lang heb ik een affaire gehad met Ralf. Ik kende hem al langer van gezicht, maar leerde hem pas echt kennen in de kroeg, toen ik na mijn scheiding het uitgaansleven weer ontdekte. Ralf stond bekend als een flirt, die ondanks dat hij getrouwd was nog regelmatig op stap ging. Ik vond het een lekker ding, maar van getrouwde mannen bleef je af, vond ik. Zeker omdat ik zelf in mijn huwelijk een paar keer was bedrogen. Gezellig kletsen kon wel, natuurlijk. De avond voor Koningsdag zakte ik goed door met Ralf. Na een paar witte wijn werd ik losser en flirtte ik met hem mee. Toen hij me tegen sluitingstijd in een hoekje bij de toiletten zoende, liet ik dat toe. De volgende ochtend had ik daar best spijt van, want het deed me meer dan goed voor me was. Ook zijn interesse in mij en zijn complimenten lieten me niet koud. De avond erna ontweek ik hem dus bewust in de kroeg. Uiteindelijk kwam hij naar me toe: ‘Waarom negeer je me?’ ‘Omdat ik gevoelens voor jou heb gekregen, maar weet dat jij gebonden bent’, zei ik. Ralf vroeg of we samen even buiten konden praten. Apart van elkaar liepen we de kroeg uit, naar het parkeerterrein. Ook daar voelden we ons nog niet onbespied, dus besloten we in mijn auto te gaan zitten. Daar stelde Ralf voor dat het nog veiliger voor ons was als we naar mijn huis zouden rijden. Naïef misschien, maar ik dacht echt dat we zouden gaan praten. Maar Ralf had andere plannen. Zodra we mijn huis binnen stapten, begon hij me te kussen. Heel wild, heel gepassioneerd. Ik kon en wilde niets anders dan heftig mee zoenen en binnen vijf minuten hadden we geen kledingstuk meer aan. Dit was het begin van onze affaire, die drie jaar heeft geduurd. Een stiekeme verhouding, met tientallen sms’jes per dag en veel seksafspraakjes die mijn leven leuk maakten. Maar die me ook vereenzaamde, omdat ik wist dat er geen toekomst voor ons in zat. Ralf zou zijn vrouw en kinderen van destijds twaalf en veertien jaar nooit verlaten, zo zei hij altijd.”
Risico lopen
“Het is nooit mijn bedoeling geweest Ralf erin te luizen. Dat vind ik ook een rotwoord. Maar eerlijk is eerlijk, ik wilde op een gegeven moment wel graag een kind. Ik liep tegen de veertig en de kans dat ik nog een leuke man zou vinden met wie ik een gezin kon stichten, werd ieder jaar kleiner. Niet alleen doordat ik ouder en minder vruchtbaar werd, maar ook omdat ik verliefd was op Ralf. Ik stond veel minder open voor een echte relatie en was sowieso niet op zoek. Ik ging amper uit, omdat we niet samen gezien wilden worden. En in de weekenden stond ik stand-by als Ralf wilde langskomen na het stappen. Zijn vrouw merkte daar niks van. Zij sliep altijd al. En als hij na het stappen thuiskwam, moest hij altijd in het logeerbed slapen omdat hij van alcohol gaat snurken. Het maakte dus niet uit of hij nu om twee, drie of vier uur ’s nachts thuiskwam, dat viel haar toch niet op. We liepen risico als we seks hadden. Ralf en ik vreeën altijd onveilig en ik was al jaren niet meer aan de pil, iets wat ik bewust heb achtergehouden voor Ralf. Hij heeft er nooit naar gevraagd en van condooms hield hij niet, maar ik had het hem wel moeten zeggen. Tijdens mijn huwelijk was ik al met de pil gestopt, omdat ik ziek werd van de hormonen. Maar met mijn ex had ik destijds nog amper seks. Ik ga dus niet helemaal vrijuit.”
Stiekem dolgelukkig
“Mijn schuldgevoel is ook de reden dat ik Ralf niet voor het blok heb gezet of alimentatie heb gevraagd, nadat ik positief testte. Ik was stiekem dolgelukkig met de zwangerschap en wilde niet dat hij me zou dwingen tot een abortus. Ik had namelijk meteen besloten dat ik het kind alleen zou opvoeden als Ralf zou afhaken. Mijn ouders zijn best vermogend en wonen dichtbij. Zij konden me hierin steunen. Ik zou gewoon een bommoeder worden. Vlak nadat ik Ralf had ingelicht over mijn zwangerschap, heb ik in het dorp verteld dat ik zwanger was geworden van een vriend van vroeger. Ik hield het bewust vaag. Ik weet dat meerdere mensen in mijn omgeving vraagtekens hebben bij dat verhaal. Vooral de mensen die weten dat Ralf en ik een geheime relatie hebben gehad. Ze zullen vast achter mijn rug om roddelen, maar dat geeft niet. Ik ben dolgelukkig met Mees.”
Hij negeert ons
“Maar Ralf is hier nooit meer geweest. Niet om te praten over mijn zwangerschap of over hoe nu verder, ook niet meer voor seks. Hij negeert mij en zijn zoon gewoon. Hemelsbreed wonen we misschien twee kilometer uit elkaar. We hebben gemeenschappelijke kennissen en komen in dezelfde winkels. Toch heb ik hem sinds Mees er is nog maar één keer gezien. Ik liep met Mees in de maxicosi op het zebrapad, waarvoor hij net met zijn auto stopte. In een fl its draaide ik de maxicosi om, zodat hij niet het gezicht van zijn zoon kon zien. Ik vond en vind nog steeds dat hij moeite moet doen om contact met ons te zoeken. Dat is ook de reden dat ik geen foto’s van Mees op Facebook en Instagram zet. Ralf en ik zijn op Facebook met elkaar bevriend en ik vermoed dat hij af en toe mijn pagina bezoekt. Nou, dan heeft hij pech. Hij moet maar fysiek langskomen als hij zijn zoon wil zien.”
Vermoedens
“Mijn ouders en de paar vriendinnen die weten dat Ralf de biologische vader is van Mees, noemen Ralf een enorme eikel. Ze vinden dat ik hem moet dwingen langs te komen of me financieel te steunen. Desnoods door zijn vrouw te bellen en haar in te lichten. Maar dat weiger ik. Zijn kinderen staan hier absoluut buiten en ook Ralfs vrouw hoeft niet onder mijn situatie te lijden. Ik vermoed dat ze wel iets heeft gehoord over het bestaan van Mees, maar dat ze een oogje dichtknijpt. Van Ralf weet ik dat ze zijn ontrouw negeert. Ralf heeft voor mij al eerder vriendinnetjes gehad en dat heeft zijn vrouw geaccepteerd. Waarschijnlijk omdat ze wel weet dat hij toch wel bij haar blijft. Ze heeft een goed leven bij Ralf. Hij heeft een eigen zaak en verdient goed en ze wonen in een prachtig huis. Zijn vreemdgaan is dan blijkbaar part of the deal.”
Alleen maar mooier
“Zelf heb ik best vrede met de situatie. Mijn leven is compleet veranderd, en alleen maar in positieve zin. Het alleenstaand moederschap valt me veel minder zwaar dan ik had verwacht. Waarschijnlijk omdat ik zo veel steun krijg van vrienden en familie. Ik voel me echt gezegend met deze hulptroepen. Mijn ouders hebben een slijterij, waarin ik werk in de uurtjes dat Mees slaapt of bij mijn moeder of zus is. Mijn ouders zijn stapeldol op hun eerste en enige kleinkind, hij mag altijd bij hen logeren. Mijn zusje is de allergrootste suikertante die er bestaat. Ze kan niet op visite komen zonder een lief broekje of speeltje voor Mees mee te nemen. En ook mijn vriendinnen staan altijd klaar om me te helpen. Mees heeft mijn leven alleen maar mooier gemaakt. Ik wentel me in de onvoorwaardelijke liefde die ik van hem krijg. Zo veel liefde en plakkerige kusjes heb ik nog nooit in mijn leven van iemand gekregen!”
Omdat ik van hem hou
“Toch is het niet helemaal een succesverhaal. Want ik mis Ralf en ik vind het voor Mees erg dat er geen man in ons leven is. Dat hij geen vader heeft om blokken mee te bouwen of die hem straks leert fi etsen. Dat hij op Vaderdag niets te knutselen heeft en niet aan de hand van zijn mama én papa straks naar school zal lopen. Het is een raar idee dat mijn zoon een halfzus, halfbroer en vader heeft, maar dat die nooit een rol zullen spelen in zijn leven. Of in ieder geval nu nog niet. Soms vind ik dat ik van Ralf wel wat meer krediet zou mogen krijgen. Ik had een scène kunnen schoppen, zijn vrouw kunnen stalken, slecht over hem kunnen praten in de kroeg. Maar dat heb ik allemaal niet gedaan. Omdat ik van hem hou. Ook al heeft hij nog geen rompertje voor Mees gekocht of zelfs een simpel bedankje per mail gestuurd. Aan de andere kant heeft hij me nooit verwijten gemaakt of om een DNA-test gevraagd. Hij reageert gewoon niet. Ik blijf hoop houden dat er ooit iets aan Ralf gaat knagen. Dat hij nieuwsgierig wordt of zich lullig voelt over de situatie en toch contact met ons opneemt. Tot die tijd blijf ik wachten en hem af en toe levenstekens sturen waarin ik vertel hoe het met Mees gaat. Want ook al zijn mijn motieven misschien niet helemaal eerlijk geweest en ontduikt Ralf aan alle kanten zijn verantwoordelijkheid, Mees heeft hier ook niet om gevraagd. Wat er in de toekomst ook gebeurt, we blijven voor altijd samen de ouders van dit kleine, mooie mannetje.”
Lees ook: niemand weet dat Sonja boven haar stand leeft en schulden heeft
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.