Voetbalclub Unitas'30 in Etten-Leur wil het voor eens en voor altijd duidelijk hebben: schelden met kanker doe je niet op een voetbalveld. Wie dat wel doet, krijgt een rode kaart. Mond spoelen, douchen en op de bank maar eens nadenken over je actie. "Je doet er mensen pijn mee."
Carlijn Kösters
"Iedere keer dat het gebeurt, is dat een keer te veel", zegt scheidsrechter en secretaris Kees Halters stellig. Het onderwerp grijpt hem aan. "Het triggert mensen en het emotioneert ze. Ik ben allebei mijn ouders verloren aan kanker. Als iemand daarmee scheldt, probeer je dat zelf te relativeren. Maar soms gaat het gewoon te ver." De rode kaart is daarom ook een soort figuurlijke rode kaart, volgens de scheidsrechter. Het gaat om meer dan het spel alleen.
Als iemand dat snapt, is het voetbalmoeder Helga Oomen. In het zonnetje staat ze naar de wedstrijd van haar zoons te kijken, die in het team onder 14 meespelen. Ze is nu één jaar schoon, nadat ze de diagnose borstkanker kreeg. "Chemo, bestraling, operaties: noem het maar op", vertelt ze over deze heftige periode. Zelfs als een kind daar zonder kwade bedoelingen mee scheldt, doet het haar nog steeds veel pijn.
Voor haar kinderen is dat niet anders. Zij kregen het ziekteproces van hun moeder van heel dichtbij mee. Toen een tegenspeler de ziekte tijdens het voetballen als stopwoordje gebruikte, ging bij haar oudste zoon het licht uit. "Hij heeft die andere jongen toen een klap verkocht", vertelt Oomen. "Natuurlijk keuren wij dat gedrag niet goed, maar je voelt er wel aan hoe veel pijn dat hem doet."
Daarom is het bestuur van de voetbalclub uit Etten-Leur er helemaal klaar mee. "Het wordt te pas en te onpas op het veld geroepen, dus willen we hiermee een duidelijk signaal afgeven. Schelden met kanker betekent dat je direct vier weken op non-actief wordt gezet", vertelt voorzitter Ton Staaltjens.
De jeugd moet in hun oren knopen dat het geen stopwoordje, krachtterm of scheldwoord is. Als je boos bent, dan moet je dat op een andere manier uiten. 'Het K-woord' wordt in Etten-Leur niet meer getolereerd, ook om te voorkomen dat het overslaat op jongere generaties. Nu ligt de term vooral op de tong van de selecties onder 19, tot de leeftijd van 12. Of het om een jongens- of een meisjesteam gaat, maakt volgens de club niet echt uit.
"Het kan natuurlijk echt niet, schelden met het k-woord."
De jonge spelers zijn zelf alleen maar blij met de regel. "Ik vind het fijn", reageert 13-jarige Rick. Samen met zijn teamgenootjes Loek en Noud heeft hij net een uitwedstrijd tegen Unitas'30 gespeeld. Ze spelen bij voetbalclub Cluzona, uit Wouw, in het team onder 14. "Het kan natuurlijk echt niet, schelden met het k-woord. Het is een ziekte en je kwetst er mensen mee", gaat teamgenootje Loek verder. "Het is een stomme ziekte, dus ik vind het goed dat ze er actie tegen ondernemen." Dat is de spijker op z'n kop, als je het bestuur van de club moet geloven. Een stomme ziekte, geen stopwoord.