PZC | Miko uit Terneuzen wint 20.000 dollar met animatie voor Nasa

Dit artikel is afkomstig uit PZC. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.

Het is goed te merken dat Miko de Meijer doorgaans vooral in het Engels communiceert. Natuurlijk niet thuis met vader Jacques en moeder Anouschka, maar wel met zijn online vrienden vanuit zijn 'mancave' boven. De negentienjarige student software development aan het Scalda doorspekt zijn zinnen met woorden als launcher, rocket en spaceship.

Dat die woorden allemaal met ruimtevaart te maken hebben, is uiteraard niet toevallig. Vorige week won Miko de hoofdprijs in een ontwerpwedstrijd van de wereldberoemde Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa. Twintigduizend dollar. Te verdelen tussen hem en Ross Daryl Palatan, een Filipijnse student ruimtevaarttechniek met wie hij een succesvol duo vormt. Eerder werden ze twee keer derde bij een Nasa-wedstrijd.

'Het is geen rocket science' zeggen ze weleens in goed Nederlands om duidelijk te maken dat iets vrij eenvoudig is. Waar Miko het over heeft is wel degelijk rocket science. Het is dan ook best een uitdaging voor een simpele verslaggever om het spoor niet bijster te raken wanneer de jonge Terneuzenaar over de opdracht van de wedstrijd praat die hen de hoofdprijs opleverde. Hier komt het op neer: Palatan ontwierp een apparaat waarmee aan boord van een ruimteschip zuurstof kan worden gerecycled. Miko vertaalde dat in een 3D-animatie, zijn specialiteit.

"Wij kwamen met elkaar in contact via Twitter, waar ik mijn animaties post. Een paar jaar terug stuurde hij me voor het eerst een bericht met de vraag of ik een animatie wilde maken voor Nasa. Dat zal wel heel ingewikkeld en technisch zijn, dacht ik. Maar ik wilde het wel proberen. De opdracht toen was om een oplossing te bedenken voor het vuilnis in ruimteschepen. Wij maakten een 'launcher' om het afval weg te schieten. Hij stuurt mij video's waarin hij precies uitlegt hoe hij wil dat zijn ontwerp er uit gaat zien."

Boven laat Miko zijn mancave zien. De plek waar hij zijn animaties maakt, waar hij gamet en ook zelf games maakt. Dat laatste is eigenlijk zijn grote passie. Als Miko een stip aan zijn veelbelovende horizon moet noemen is het een baan als gamedeveloper bij een van de grote Amerikaanse gamecompanies.

Hoe hij voorkomt dat hij buiten school al zijn tijd hier achter zijn beeldschermen of met zijn VR-bril op doorbrengt? "Ik zit hier veel. Maar ik heb ook gewoon vrienden van school waarmee ik naar het café ga en zo, hoor. Er was een tijd dat ik echt heel veel gamede, maar dat is voorbij. Ik ben een beetje veranderd. Socialer geworden. Een paar jaar terug had ik nu alleen maar antwoorden van één woord gegeven." Vader Jacques: "Wij hebben ons wel wat zorgen gemaakt. Maar als we dan boven gingen kijken en zagen dat hij ook programmeert, vonden we het niet zo'n probleem. Daar ontwikkelt hij zich alleen maar mee."

Miko zat tussen zijn klasgenoten op het Scalda toen hij vorige week vrijdag tijdens het laatste uur een berichtje van zijn Filipijnse compagnon op zijn telefoon kreeg. 'Check je mail', luidde het dringende advies. "Maar ik had nog niks binnen. Ik had me helemaal niet gerealiseerd dat het de dag was dat de winners werden geannounced. Ik bleef mijn mail maar verversen. Zouden we weer derde of misschien zelfs tweede zijn geworden?, dacht ik. Toen de mail eindelijk binnen was en ik You are the winners zag staan, was ik vol ongeloof. En nog steeds eigenlijk."