Mandy (26) vormt een echte drie-eenheid met haar beste vriendin Daphne (26) en haar man Bas (28). Maar sinds een jaar zit ze in een lastig parket: Mandy is stapelverliefd op Bas. “Samen met de verliefdheid kwam het schuldgevoel. Ik weet me totaal geen raad.”
Mandy: “Elke keer als Bas naar me lacht, me een speels tikje op mijn arm geeft of een vriendschappelijke knuffel, fladderen de vlinders op volle kracht in mijn buik. Ik voel letterlijk de rillingen door mijn lijf. Ik probeer er zo gewoon mogelijk op te reageren en absoluut niet te laten merken dat ik het warm krijg van zijn aanrakingen. Ik steek mijn tong uit of plaag hem om mezelf snel weer een houding te geven. Dat lukt. Bas vermoedt gelukkig niets. Daarvoor is hij een echte man, die merken het nog niet eens als je een compleet nieuwe haarkleur hebt. Ik probeer ook zo normaal mogelijk te doen. Alhoewel hij laatst wel vroeg: ‘Mandy, wat heb je toch een kleur! Heb je soms koorts?’ Ook Daphne weet niets van mijn gevoelens voor haar man. Normaal delen we alles, maar dit geheim houd ik krampachtig voor haar verborgen. Ze zou het me kwalijk nemen en waarschijnlijk boos worden. Verliefd worden op de man van je beste vriendin is gewoon not done. Dat besef ik goed. Maar het is lastig om tegen mijn gevoel voor Bas te vechten.”
Levenslang vriendinnen
“Daphne en ik zijn al vriendinnen sinds we samen in de box lagen. Onze moeders waren collega’s bij de plaatselijke supermarkt en werden later beste vriendinnen. We woonden een paar straten bij elkaar vandaan en groeiden met elkaar op. Doordeweeks at zij bij mij of ik bij haar, in het weekend logeerden we bij elkaar, vakanties vierden we toen ook al samen. Onze levens zijn vrijwel parallel verlopen. Zowel haar als mijn ouders gingen scheiden toen we op de basisschool zaten en onze moeders zijn allebei jong gestorven. Daphne verloor haar moeder op haar vijftiende, toen die borstkanker kreeg. Mijn moeder is drie jaar geleden overleden aan de gevolgen van longkanker. Hierdoor is onze band nog sterker geworden. Er is niemand die zo goed begrijpt hoe het voelt om half wees te zijn als zij. Bij haar kan ik uithuilen. Bovendien was zij erg op mijn moeder gesteld en ik op haar moeder, daardoor is het verlies echt gedeelde smart.
Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder Daphne. Ze is net zo belangrijk voor mij als mijn vader en broer. En ook al leidt zij een ‘burgerlijk’ leven met een eigen woning, man, twee honden en een vaste baan en studeer ik nog in deeltijd, niets kan ons uit elkaar drijven. Tenminste, als ik die gevoelens voor Bas maar kon stoppen! Ik vind het vreselijk dat ik verliefd ben op iemand die dat niet op mij is. Die onbereikbaar is, omdat hij gebonden is en bovendien de man van mijn beste vriendin.”
Broederlijke knuffels
“Daphne leerde Bas kennen op haar werk, vier jaar geleden. Ze werkten toen allebei bij dezelfde bouwmarkt. Het was meteen serieus tussen hen. Binnen een maand woonden ze al samen. Vrijwel meteen zei Daphne tegen hem dat een relatie met haar automatisch betekende dat hij mij erbij kreeg. Ik was part of the deal. Mijn moeder was toen al geruime tijd ziek en we wisten allemaal dat ze niet meer beter zou worden. Daphne wilde mij zeker in die periode niet laten vallen. Ik at minstens vijf keer in de week bij hen, voordat ik bij mijn moeder in het ziekenhuis op bezoek ging. Bas had daar geen bezwaar tegen. Het klikte gelukkig meteen met hem en hij noemde mij vaak zijn zusje. Die eerste jaren heb ik hem ook nooit anders gezien dan als de man van Daphne of als een extra broer. Beretrots was ik toen zij gingen trouwen. Ik was Daphnes getuige en ceremoniemeester. De vriendschap met Daphne werd dus in ieder geval niet minder door zijn komst.
We werden een drie-eenheid. Soms, als ik een vriend had, gingen we met z’n vieren op dubbeldate en dat was vaak erg leuk. Toen mijn moeder overleed, was Bas er net zo goed voor mij als Daphne. Ik kon altijd bij hen aankloppen, ze hadden een luisterend oor en als ik me verdrietig voelde, mocht ik op de bank blijven slapen. De broederlijke knuffels die Bas me dan gaf, waardeerde ik, maar ze deden me verder niks. Tot een jaar geleden. We waren een week in Center Parcs met Daphnes zus Annika, haar man en twee kinderen, plus Daphne, Bas en ik. Het was een dolle boel en ontzettend gezellig. Elke dag gingen we naar het subtropisch zwembad waar Bas Daphnes nichtjes keer op keer plagerig in het water gooide. Ook Daphne en ik renden voor hem weg. Toen hij mij te pakken kreeg, zijn armen om me heen sloeg en me optilde om in het water te gooien, voelde ik zijn bijna naakte lichaam tegen het mijne drukken en ineens sloeg het in als een bom. Ik kan het niet goed uitleggen zonder clichés als ‘de vlammen sloegen uit’ en ‘ik kreeg een schok’ te gebruiken. Het gevoel overkwam me gewoon. Ineens bekeek ik Bas met andere ogen. Wat een kanjer was hij eigenlijk! Zo stoer en mannelijk met zijn gespierde lichaam en tegelijkertijd zo lief.”
Leugentje om bestwil
“Met mijn verliefdheid kwamen het schuldgevoel, de pijn, eenzaamheid en radeloosheid. Een mix aan gevoelens waarmee ik me totaal geen raad weet en die me soms zelfs depressief maakt. Normaal licht ik in zulke gevallen meteen Daphne in en vraag ik haar om raad, maar deze keer durf ik dat niet. Ik weet zeker dat ze boos op me zal worden, daarom durf ik het haar niet te vertellen. Ik kan echt niet leven met de gedachte dat Daphne kwaad op me zou zijn of nog erger: teleurgesteld in mij. Daarvoor is ze me te belangrijk.
Eén keer heeft ze gevraagd wat er toch met me aan de hand was, omdat ze me zo afwezig vond. Was ik soms verliefd? Kende zij hem ook? Ik heb toen een leugentje om bestwil verteld: gezegd dat ik het gewoon nog heel moeilijk had met de dood van mijn moeder. Wat op zich niet erg gelogen is, want ik mis haar vreselijk. Zeker op dit soort momenten mis ik mijn moeder. Zij zou de enige zijn geweest aan wie ik dit had durven opbiechten. Ze had me wijze raad kunnen geven en misschien had zij nog iets voor me kunnen betekenen, door met Daphne te praten. Maar ze is er niet meer, dus moet ik met dit geheim leven.
Ik heb van alles geprobeerd om van mijn verliefdheid af te komen. Ik heb gepost in een forum en daar om hulp gevraagd. Ik kreeg veel adviezen en tegeltjeswijsheden te horen, zoals ‘het gras is altijd groener bij de buren’ of ‘verboden vruchten smaken het lekkerst’. Met andere woorden: het is maar een gril. Ondertussen ga ik kapot van liefdesverdriet. De mensen op het forum vonden dat ik Bas idealiseerde, omdat hij zo lief en zachtaardig is en zo veel doet in huis. Daphne en hij hebben een eigen huis waarin hij veel klust. Hij is heel handig en maakt er echt een paleisje van. Hij heeft genoeg vrienden, maar gaat amper uit. Wanneer hij wil ontspannen, drinkt hij thuis een biertje met zijn maten en kijkt voetbal. Bas is huiselijk, betrouwbaar en serieus en dat vind ik heel mooie karaktereigenschappen. De mannen op wie ik normaal val, zijn losbandiger. Ik heb twee vaste relaties gehad, maar die gingen stuk omdat mijn exen me niet trouw waren en ze werden nooit echt serieus. Toch probeer ik Bas zo rationeel mogelijk te bekijken. Ik zie echt wel waar hij tekortschiet. Zo is hij laks en houdt hij zich niet altijd aan afspraken. Tegelijkertijd maakt dat hem ook weer aantrekkelijk: hij gaat lekker zijn eigen gang.”
Fantaseren over Bas
“Iemand op het forum vertelde dat als je verliefd bent, je stofjes aanmaakt die verslavend zijn, zoals endorfine en dopamine. Stoppen met verliefd zijn vergeleek zij met stoppen met roken: net zo moeilijk. Om cold turkey af te kicken van Bas, heb ik bewust afstand genomen van hem. Zo ben ik meer gaan werken naast mijn studie. Ik heb de etentjes met Bas en Daphne geminderd en al een paar keer een hoofdpijn geveinsd om niet langs te hoeven komen voor een filmavond. Ik ben zelfs een relatie begonnen met een man die ik via Tinder had leren kennen. Hij leek net zo serieus als Bas en hij zag er echt niet onaantrekkelijk uit. Maar het werkte niet. Tijdens de seks fantaseerde ik over Bas en ik wilde amper tijd voor hem vrijmaken. Na een paar weken verbrak ik die relatie. Ik was echt niet verliefd op die man, terwijl hij dat wel op mij was.”
Is de koek op?
“Afstand nemen hielp nauwelijks en het maakte Daphne verdrietig, ze miste mij enorm. Ze appte me dagelijks met de vraag of ik langs wilde komen, desnoods voor een uurtje bijkletsen. Ik miste haar uiteraard ook. Dus ging ik toch weer dagelijks bij hen eten. Daphne en Bas hebben me ook weer mee op vakantie gevraagd deze zomer. Ze willen twee weken een stacaravan huren in Zuid-Frankrijk. Vroeger zou ik geen seconde hebben getwijfeld, nu heb ik gezegd dat ik er nog over wil nadenken. Eerlijk gezegd weet ik nu al dat ik dat niet moet doen. Twee weken lang op hun lip zitten en geconfronteerd worden met een man van wie mijn hart sneller klopt, lijkt me onverstandig. En wat dacht je van de beperkte ruimte in zo’n caravan? We moeten één badkamer delen… Wat het niet makkelijker maakt, is dat Daphne de laatste tijd vaak erg chagrijnig doet tegen Bas en hem afkat. Hij doet niet snel iets goed in haar ogen. Doordat ik zo veel bij hen over de vloer kom, maak ik ook alle huiselijke ergernissen mee. Zowel Daphne als Bas schijnen zich niet aan mijn aanwezigheid te storen en maken gewoon ruzie waar ik bij ben over wie welke boodschappen is vergeten, rekeningen niet heeft betaald of haren in het doucheputje heeft laten liggen. Soms op het genante af. Maar erger vind ik de toon die Daphne dan tegen Bas aanslaat. Die is vaak zo denigrerend. Terwijl zij zelf ook niet vrijuit gaat. Als er iemand slordig is, is zij het wel. Als ik het soms voor Bas opneem, geeft Daphne me zelfs weleens gelijk. Ik zie hoe Bas baalt van haar felheid. Hij wordt dan steeds stiller en trekt zich even terug op hun slaapkamer. Het lijkt ook wel of Daphne mij nodig heeft in hun relatie. Alsof de koek een beetje op is tussen haar en Bas. Maar zelfs al zou dat zo zijn, het maakt geen verschil. Zoals ik nooit met de man van mijn beste vriendin een relatie zou aanknopen, zou ik dat ook nooit doen met haar ex-man. Mijn situatie is gewoon uitzichtloos.”
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.