Het Parool | Springruiter: 'Mijn paard presteert net zo graag als ik'

Dit artikel is afkomstig uit Het Parool. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.

Springruiter Remco Been werd in 1988 geboren in een huis in de Marnixstraat, in de buurt waar zijn vader opgroeide. Het gezin verhuisde naar Almere toen Been nog een peuter was, maar de liefde voor Amsterdam heeft hij altijd gehouden. "Ik voel me niet per se Amsterdammer, maar ik kijk wel naar elke wedstrijd van Ajax en ik kan er echt naar uitkijken om weer naar Amsterdam te gaan."

Tijdens vakanties op de camping in het Gelderse Vierhouten begon Been op zijn twaalfde met paardrijden, soms weken achter elkaar. Uiteindelijk was hij daar bijna alle weekenden te vinden en toen hij klaar was met zijn middelbare school verhuisde hij naar Overijssel om sportpaarden te verzorgen en te trainen.

Inmiddels bedrijft Been al jarenlang topsport als springruiter, waarvan de laatste jaren in dienst bij de stal van Hank Melse in Winterswijk. "Per week zit ik zeker wel 36 uur op een paard, als het niet meer is. We zijn met zes man personeel en hebben 23 paarden, dus van acht tot vier rijden we en daarnaast komt nog al het stalwerk," vertelt Been.

Net zoals Been een speciaal gevoel heeft bij Amsterdam, heeft hij dat bij Jumping. Het hippische evenement is dit jaar voor het eerst weer na twee geschrapte edities door corona. Been doet dit jaar mee aan alle springonderdelen behalve de wereldbeker en beschouwt Jumping als het mooiste binnenconcours van Nederland. "De startlijst staat vol topruiters, uit binnen- en buitenland, die allemaal willen vlammen in Amsterdam. Er is een wereldbekerwedstrijd en een vijfsterrenspringwedstrijd en dat zijn natuurlijk mooie podia voor ruiter en paard."

"Dan is er ook nog het prijzengeld dat aanzienlijk is, volgens mij verdelen ze een pot van 109.000 euro bij de Grote Prijs van Amsterdam. Ik vind dat je niet puur voor het geld naar het concours moet gaan, maar als paardenhouder vliegt het geld er wel doorheen."

Been rijdt de verschillende onderdelen op Jumping op drie verschillende paarden: Holland vd Bisschop, Bridgetown Z en International. De laatste twee zijn nog steeds te koop. Been: "Eigenlijk is een deel van mijn werk vergelijkbaar met dat van een scout van Ajax. Samen met mijn baas, Hank Melse, zoeken we in Europa naar talentvolle springpaarden, in de hoop dat wij ze kunnen opleiden en doorverkopen. Je hoopt dat er af en toe een Ziyech of een Antony tussen zit."

Dat Holland vd Bisschop nog verkocht wordt, betwijfelt Been ten zeerste. Niet vanwege een gebrek aan talent, maar eerder door de sterke band die ruiter en paard hebben opgebouwd als wedstrijdteam. Ze wonnen samen ook al tien grote prijzen.

Wat maakt Holland dan zo bijzonder? "Hij heeft veel vechtlust en je merkt dat hij zelf heel graag wil presteren, net zo graag als ik. Als we naar een wedstrijd vertrekken en Holland gaat niet mee, kijkt hij met een blik van: wat is er aan de hand, waarom mag ik niet mee?"

Zelf heeft Been nog genoeg ambities voor de toekomst. Bijvoorbeeld het winnen van de Grote Prijs van Amsterdam en misschien zelfs uitkomen voor het Nederlandse team in een landenwedstrijd. "Ik kijk altijd omhoog, maar je moet ook het geluk hebben dat er weer een goed paard op je pad komt. Het feit dat ik Holland al acht jaar lang heb mogen rijden is best uniek, want normaliter verkopen we ze eerder door."

Holland is inmiddels al zestien jaar oud en Been weet maar al te goed dat het geen gegeven is dat hij met een volgend paard weer zo'n klik zal hebben. Toch denkt hij dat een goede ruiter de klik met het paard ook deels weet te creëren. "Het is net als werken met mensen. Je leert elkaars behoeftes steeds beter kennen en zowel paard als ruiter moet soms water bij de wijn doen."