"Je zet onze Lieve Heer toch niet bij het vuil?" Dat dacht de moeder van Wilma van Grunsven (62) jaren geleden, toen familieleden een enorm kruisbeeld weg wilden gooien. Wilma's ouders namen Jezus vastberaden mee naar huis. En nu zoekt haar hoogbejaarde vader er een nieuwe eigenaar voor. Die moet dan wel een flinke muur hebben om het kruis op te hangen, want het is geen kleintje.
Hoe haar opa en oma aan het kruisbeeld kwamen, weet Wilma niet. Wél weet ze dat die het jarenlang hadden hangen. Eerst in Den Bosch en toen ze naar Vught verhuisden, ging het mee. En zoals gezegd: het is nogal uit de kluiten gewassen. Onze Lieve Heer zelf valt nog mee, maar het kruis waaraan hij hangt, is ruimt twee meter hoog en een meter breed.
Toen Wilma's grootouders allebei overleden waren, moest hun huis in Vught worden leeggehaald. En daar rees de vraag: wie wil de gekruisigde Messias? Nou, eigenlijk niemand, zo bleek. Wilma: "De familie wilde het beeld bij het vuilnis zetten. Maar mijn moeder vond dat een heel raar idee. Dat doe je niet, vond ze. Dus hebben mijn ouders het maar meegenomen."
Uw redacteur van dienst begrijpt dat. Op haar eigen zolder staat een Jezusbeeld dat ooit op de zolder van een nieuw gekocht huis opdook. Een stukje bescheidener van formaat dan het exemplaar van de familie van Wilma, een centimeter of veertig hoog. Armen heeft Jezus niet meer. Toch verhuisde hij al twee keer mee. Want: Onze Lieve Heer zet je niet bij het vuil.
Dus: wat te doen met het grote kruisbeeld van de vader van Wilma? En waarom wil hij het zelf niet meer hebben?
"Hij is 92. En gezien zijn leeftijd is hij nu aan het nadenken over wat er straks met zijn spullenmoet gebeuren: wie, wat, waar."
Terug in de tijd. Nadat Wilma's ouders zich over het gipsen beeld ontfermden, hingen ze het in het binnentuintje van hun huis in Hintham. Daar bleef het een hele tijd rustig hangen. Rustig, maar het moet gezegd worden: Jezus was niet perfect. "Hij is van gips, dus er waren stukken af. Toen ik een jaar of veertien was, kreeg ik een vriendje. En daar de vader van, die heeft het helemaal gerestaureerd. Het ziet er echt heel mooi uit."
Zo mooi, dat de vader van Wilma na de opknapbeurt besloot om Jezus te promoveren: van het binnentuintje verhuisde hij naar binnen: "Mijn vader heeft een vrij grote woonkamer ja. En daar hangt het kruisbeeld nu, naast de kast."
Maar, zo vertelt Wilma verder, haar vader is de jongste niet meer. "Hij is 92. En gezien zijn leeftijd is hij nu aan het nadenken over wat er straks met zijn spullen moet gebeuren: wie, wat, waar. En dus wil hij het nu weggeven." En hoe dat dan straks moet met die lege plek naast de kast in de woonkamer van haar nog altijd erg gelovige vader? "Hij heeft boven nog een Maria, een kleintje. dan halen we die wel naar beneden."
"Als iemand dit nu leest en er een mooi plekje voor heeft, dan horen we het graag."
Ze vervolgt: "Mijn vader kon zich herinneren dat er ooit een kruisbeeld gestolen was in Brabant." Op internet ontdekte de familie van Wilma al snel dat dieven er tien jaar geleden in De Heen inderdaad vandoor gingen met een bronzen Jezus die aan een kruis langs de weg hing. Het kruis bleef onteerd achter. "Misschien willen die het wel, dacht mijn vader."
Maar Wilma kon nergens contactgegevens vinden om te vragen of er na al die jaren in De Heen nog behoefte bestaat aan een nieuw kruis, mét Jezus. En dus kwam ze uit bij Omroep Brabant. "Ze zullen misschien al lang een nieuw beeld hebben ja. Dus als iemand dit nu leest en er een mooi plekje voor heeft, dan horen we het graag. Maar als zich iemand uit De Heen meldt, dan krijgen die voorrang."
Dus bij dezen: gezocht, flinke muur, waar een Jezusbeeld niet misstaat. Mails kunnen naar [email protected] en worden doorgestuurd naar Wilma.