Wanneer Kamerleden, Kroonprinsessen, ministers en burgemeesters niet meer veilig zijn...
Ooit was het een novum dat Geert Wilders moest onderduiken op legerkazernes, rondgereden wordt in gepantserde wagens en tegenwoordig woont in een of meerdere beveiligde panden. Een onacceptabele situatie die nooit is opgelost, en al ruim achttien jaar duurt. Het op een na langst zittende Kamerlid kan zich niet vrij bewegen. Dat blijft een schande.
Deze week mocht onze studentikoze Ferd Grapperhaus zijn kasteeltje verruilen voor een vergelijkbaar onderduikadresje. Dat voelt heel dubbel. Het is het zoveelste teken aan de wand dat onze rechtsstaat steeds verder wegzinkt. Het is een extreem triest stukje poëtische gerechtigheid. De minister heeft de onmogelijke missie niet volbracht, en mag nu de gifbeker leegdrinken.
De grootste prestatie van deze minister was het hernoemen van het ministerie van Veiligheid en Justitie naar het ministerie van Justitie en Veiligheid. Volgens Ferd is justitie een basisvoorwaarde, veiligheid hoort op de tweede plaats. Prioriteiten! Het is zielig dat de maffia bijna geen pakkans of straf kent en nu onze oud-minister zijn persoonlijke veiligheid heeft ingeleverd. Stank voor dank.
De burgemeester van Haarlem werd vanuit het criminele circuit anderhalf jaar lang ernstig bedreigt, hij dook onder. Hij was niet alleen. Ons toekomstig staatshoofd kan niet over straat, kan niet studeren en kan niet uit het ouderlijk huis uit. Je kan eigenlijk niet eens fatsoenlijk onder woorden brengen hoe intens machteloos en verdrietig dit is. Nederland heeft weer gecapituleerd.
Social
Zulke bedreigingen kunnen we niet bagatelliseren. De moorden op de broer van de kroongetuige, Peter R de Vries en plaatsvervangend rechter en advocaat Derk Wiersum bewijzen dat de onderwereld met gerichte liquidaties de bovenwereld letterlijk te lijf gaat. De schutters werden hard gestraft, maar de criminele organisatie wordt niet aangetast. Welke grip hebben we op deze maffia?
De natuurlijke aanwas van de Nederlandse bevolking is volgens het CBS tot stilstand gekomen. De jeugd studeert steeds langer, wordt daarna gevangen in de flexibele schil van de arbeidsmarkt en is kansloos op de woningmarkt. Het lukt niet meer om een gezin te stichten. Het sociale contract dat hard studeren en werken een goede baan en welvarend bestaan oplevert, is een papieren tijger.
Terwijl de natuurlijke bevolkingsgroei licht negatief was, mochten we in 2022 ongeveer 228.000 nieuwe Nederlands verwelkomen. De statushouders krijgen voorrang, de Nederlandse nationaliteit heeft geen status meer. Tegen die achtergrond is het eigenlijk logisch dat we 162.000 jongeren hebben die niet meer in het rechte pad geloven, en een hoog risico lopen crimineel te worden.
Zeggen dat deze jongeren kiezen voor het criminele pad, ontkent hun omstandigheden. Ze worden door falend landelijk en lokaal beleid als domme ganzen door achterbuurten heen de vuurlinie ingedreven. Er is geen stage, er is geen baan en er is geen toekomst. Vooroordelen, gebrekkige scholing en bizarre omgangsvormen geven een onoverbrugbare afstand tot de arbeidsmarkt.
Dat een praktische MBO-er meer verdient dan een HBO kantoorslaaf zijn berichten die deze jongeren niet meer bereiken. Het licht aan het einde van de tunnel wordt niet meer gezien. Yahya wilde lasser worden, had een leerwerkplek nodig en werd 222 keer afgewezen. Zo'n jongen loopt daarna met zijn ziel onder zijn arm over straat en ziet daar patserbakken en merkkleding van duizenden euro's.
Deze meute is zo vatbaar voor criminaliteit, dat de maffia sneller nieuwe soldaten kan ronselen en opleiden, dan rechercheurs en rechters ooit van straat kunnen halen. Dit is dweilen met de kraan open. Vergeet nooit dat Ridouan Taghi een compleet imperium kon opzetten zonder een strafblad op te bouwen. Wat hier onder de radar past, is groot genoeg om onze ondergang te worden.
Ons hoofd landelijke recherche is een ijzervreter die bij de commando's en de DSI gediend heeft, hij ziet een kantelpunt. Vroeger was geweld vooral tussen criminelen onderling. “Geweld richt zich nu op burgers en overheid.” Kraag stuurt 1100 rechercheurs aan, er is een recordhoeveelheid drugs in beslag genomen, maar als de straatprijs niet stijgt, weet je dat die acties verwaarloosbaar blijven.
Fopstraffen bij drugscriminaliteit zorgen ervoor dat je onze rechtsstaat eigenlijk kan zien als een ijshockeyspelletje. Als je stout bent geweest, mag je een paar minuten op de bank zitten en weer terug. Een korte “vakantie”. Toeschouwers hebben het nauwelijks door, de knokpartijen gaan gewoon verder. Veroordeelden krijgen geen VOG meer, wat recidive afdwingt, je moet toch eten.
Ik ben heel bang dat een systeem van overbelaste politiezorg, recherche, rechtbanken en reclassering niet deze ontwikkeling zal stoppen. Drugscriminelen vrezen de dood en de martelkamer, die lachen om sepots, boetes, taakstraffen en gevangenissen. Ons vestigingsklimaat voor criminelen is fantastisch, we zijn een narcostaat. Wat de overheid niet voor u organiseert, moet u zelf regelen...
Hoe wordt u beveiligd?