N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Albumrecensies Elke week komen er tientallen nieuwe albums uit. Welke zijn de moeite waard in week 12? Die van U2 in elk geval niet: veertig opgewarmde prakjes die je over kunt slaan (maar waar je wel over wilt lezen). Beter zijn Sophie Straat, Les Siècles en Miley Cyrus.
Pop
●●●●●
U2 Songs of Surrender
Ik heb deze week tientallen keren naar de ‘nieuwe’ nummers van U2 geluisterd. Op Songs of Surrender staan er veertig (40!) in een ‘nieuw’ jasje: ‘herinterpretaties’ van klassieke evergreens, schijnbaar uitgekleed tot akoestische versies, maar tegelijkertijd stiekem overgeproduceerd. Ik heb maar één vraag: waarom? Ik heb wel een idee. Een paar maanden geleden las ik je boek, Surrender, waarvoor deze plaat een drie (3!) uur durende reclamespot is. Ik vond het verfrissend hoe eerlijk je was over je messiascomplex, maar kreeg ook medelijden met de rest van de band die collectief baalde dat je de wereld redden belangrijker vindt dan nieuwe muziek maken. Hoe durf je hen dan nu ook nog oude prak te laten opwarmen? Waarom willen jullie je eigen bloedeloze coverband zijn? Lees de hele recensie.
Pop
●●●●●
Miley Cyrus Endless Summer Vacation
Vroeger meette de zangeres zich bij ieder album een totaal nieuwe sound en imago aan, en werd de oude Miley zonder pardon in de prullenbak gesmeten. Het resultaat is die nogal chaotische discografie. Op haar eerste album als kersverse dertiger weet Cyrus al die verschillende versies van zichzelf knap samen te brengen tot een zeer toegankelijke popplaat. En toch is het ook wel jammer dat de nieuwe Miley nergens meer echt uit de band springt. Lees de hele recensie.
Klassiek
●●●●●
Isabelle Faust & Les Siècles o.l.v. François-Xavier Roth Stravinsky
Klassiek
●●●●●
Les Siècles o.l.v. François-Xavier Roth Les nuits de Paris
Ze ademen dezelfde muzikale lucht, zegt stervioliste Isabelle Faust over haar samenwerking met François-Xavier Roth en zijn orkest Les Siècles. Die verwantschap is zonneklaar in de geweldige opname van het Vioolconcert van Stravinsky, die zindert van een wonderlijk soort ingehouden uitbundigheid.
Ook net verschenen is het album Les nuits de Paris, waarop ze populaire dansen uit romantische balletten en opera’s verzamelen; daar ging tout Paris in de negentiende eeuw op los. Frivool gehups, maar het is wel weer erg goed gedaan. Lees de hele recensie.
Rock
●●●●●
The Vices
The Vices-zanger Floris van Luijtelaar heeft de uitstraling en de melodieuze inborst van een geboren popzanger maar kan ook lekker nasaal sneren. Ingewikkeld wordt het wanneer The Vices de diepte zoeken in de orkestpop van ‘Fooled Away’, de smachtende pianoballade ‘Tomorrow I’ll Be’ en de surfgitaar-instrumental ‘The Spell That Made a Dolphin’ die er een beetje los bijhangt. Unknown Affairs dreigt ten onder te gaan aan zijn eigen veelzijdigheid en dat is jammer, want met alle neuzen dezelfde kant op zijn The Vices een band met groot potentieel. Lees de hele recensie.
Pop
●●●●●
Sophie Straat Smartlap is niet dood
Soms vallen stijl en inhoud samen bij Sophie Straat – boos klinkt boos – soms doet ze het omgekeerde: de tekst van ‘Wat Is Het Kut Om Agent Te Zijn’ (de melodie is ‘Everywhere’ van Fleetwood Mac) zingt ze als een dromerige Stevie Nicks. In andere nummers zingt Straat smartelijk of juist ruig, ze sluit het album af met de stuiterende rave-stijl van ‘De Stad Is Van Ons’, een weerbaar motto. De muziek is een troef, per nummer wordt een andere sfeer geschetst. Dat Straat meerdere protest-onderwerpen kiest, en geen stokpaardje heeft, is aantrekkelijk. Voor elk thema geldt: haar engagement is doorleefd en invoelbaar. Lees de hele recensie.
Pop
●●●●●
Nia Archives Sunrise Bang Ur Head Against Tha Wall
Nia Archives wil zich op meerdere fronten bewijzen. Als vrouw in een door mannen gedomineerde business, als half-Jamaicaanse in een door witte collega’s beheerste electronica-scene, als inwoner van Leeds ten opzichte van de ‘Londen-centrische’ dj-wereld. Over die drempels wil ze heen stappen. Zoals te horen op de zes nummers op haar tweede ep Sunrise Bang Ur Head Against Tha Wall heeft Nia Archives, die in Engeland al verschillende prijen won met haar muziek, de durf en visie om grenzen te doorbreken. Lees de hele recensie.
Klassiek
●●●●●
Ricercar Consort o.l.v. Philippe Pierlot Salvator Mundi
Zelfs onder klassiek publiek zijn bewonderaars van Buxtehude zeldzaam. Buxtehudes claim to fame is eigenlijk Bachs bewondering voor hem. Hij was veertig jaar voor Bach actief en oefende veel invloed uit op de jonge componist toen die drie maanden bij hem in de leer ging. Zo staat hij ten onrechte bekend als een prototype van zijn latere leerling, een eerste schets. Aan liefde zal het niet ontbreken bij het Waalse Ricercar Consort. Op nieuw album Salvator mundi staat niet één groot werk, maar een selectie van Buxtehudes cantates. Nog steeds ligt de focus op Jezus Christus als redder van de mensheid, in aanloop naar Pasen. Lees de hele recensie.