N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Zomertijd Libanon heeft de komende weken twee tijdzones, tot verbazing en frustratie van zijn eigen bevolking. „Dit is geen land, maar een dierentuin.”
Wat leek te beginnen als een absurdistische grap, werd uiteindelijk realiteit. De Libanezen ontwaakten zondagochtend in een land met twee tijdzones voor de komende maand: een deel van de bevolking gaat uit van de zomertijd, zoals die volgens internationale afspraken van zaterdag- op zondagnacht is ingegaan; anderen houden de oude wintertijd een paar weken langer aan, tot 20 april, het einde van de Ramadan.
„Welkom in Libanon!”, hoont Johnny Daher, terwijl hij op een straatfeest staat in een overwegend christelijk deel van de hoofdstad Beiroet. „Normaal breng ik mijn kinderen naar school en ga daarna naar mijn werk. Maar nu houdt die school de zomertijd aan, en mijn werk de oude tijd. Moet ik nu dan maar een uur langer werken of zo?”
Het schisma is het resultaat van een onverwacht besluit dat afgelopen donderdag werd genomen door premier Najib Mikati en Kamervoorzitter Nabih Berri. In een op sociale media circulerende video is te zien hoe Berri voorstelt om de zomertijd uit te stellen, opdat moslims het vasten al om zes uur ’s avonds kunnen onderbreken in plaats van om zeven uur. Daarop protesteert Mikati, omdat het inmiddels te laat zou zijn om dit nog aan te passen – maar Berri heeft uiteindelijk het laatste woord. Het impulsieve besluit werd volgens het Libanese dagblad L’Orient-Le Jour „bij uitzondering” bijna unaniem aangenomen.
Het gevolg is een tweedeling in het land die tot surrealistische taferelen leidt. De twee grote telefoonmaatschappijen verstuurden zaterdag sms-berichten met de aansporing de tijdsinstelling van telefoons op handmatig te zetten, zodat ze niet automatisch wordt aangepast naar de zomertijd. Het Rafik Hariri International Airport, bij Beiroet, liet weten de officiële tijd volgens de overheid aan te houden, maar wel de vertrektijden met een uur te vervroegen om problemen met het internationale vliegverkeer te voorkomen.
Verschillende media, onderwijsinstellingen en kerkbesturen gaan niet mee met het uitstellen van de zomertijd. Zo schrijft de Libanese internationale omroep LBCI in een verklaring niet te accepteren „geïsoleerd” te worden van de internationale gemeenschap. „Libanon is geen eiland in de woestijn.”
Normaal breng ik mijn kinderen naar school en ga daarna naar mijn werk. Maar nu houdt die school de zomertijd aan, en mijn werk de oude tijd
Johnny Daher inwoner van Beiroet
Al sinds donderdag leidt de beslissing van de premier en Kamervoorzitter tot hilariteit op sociale media. Veel grappen gaan over de absurditeit van een ‘moslimtijd’ en een ‘christentijd’. „Iftar-tijden in Beiroet: soennieten om 17.52 uur, sjiieten om 18.07 uur. Op de parallele markt: 18.39 uur”, schreef iemand schertsend. „Bericht aan christenen die tot 12 uur vasten: als je al voor 12 uur honger hebt kun je de tijd vervroegen. Onze God doet niet onder voor Berri en Mikati”, luidde een andere grap.
Maar de humor ten spijt, de tijd dreigt daadwerkelijk een sektarische wig te drijven in de bevolking. De beslissing om de zomertijd uit te stellen werd genomen door twee moslims, de soennitische premier en de sjiitische Kamervoorzitter, en wordt door een groot deel van de christelijke bevolking niet geaccepteerd.
Lees ook: ‘Wij Libanezen moeten het heft in eigen hand nemen’Mirna Aoun, verkoopster in een kledingwinkeltje in de wijk Achrafieh in Beiroet, zegt dat ze wel weet wat er speelt. „Wil je het weten? Dit is hoe ze ons afleiden van alle echte problemen in het land en ander beleid dat ze erdoorheen willen krijgen.”
Ze doelt op het feit dat Libanon al een half jaar geen president heeft, of bijvoorbeeld het veel bekritiseerde plan om een nieuwe terminal te bouwen op het internationale vliegveld. Dat zal naar verwachting ruim 120 miljoen dollar (111 miljoen euro) kosten, terwijl de politieke impasse en de economische crisis in Libanon met de dag verergeren en het merendeel van de bevolking inmiddels onder de armoedegrens leeft. Volgens een delegatie van het Internationaal Monetair Fonds die vorige week een bezoek aan Libanon afrondde, bevindt het land zich inmiddels in een „zeer gevaarlijke situatie”.
Hoe chaotisch ook, er lijkt voor Libanezen niets anders op te zitten dan elkaar de komende maand te vragen van welke tijd de ander uitgaat bij het maken van een afspraak. Aoun: „Dit zijn nu eenmaal onze bestuurders. Libanon is geen land, maar een dierentuin.”