AD | Nathan Aké staat voor grootste duel uit zijn loopbaan

Dit artikel is afkomstig uit het AD. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.

Het gaat over Josep Guardiola. Natuurlijk gaat het over de Spaanse trainer van Manchester City, die alweer dicht bij het veroveren van de Champions League is. Nathan Aké kan de vraag inmiddels wel dromen: wat maakt Guardiola nou zo bijzonder? De 28-jarige Hagenaar lijkt zijn schouders op te halen voor hij antwoordt. "De beste manager in de wereld, denk ik", zegt de verdediger. "Tactisch is hij zo sterk. Hij zet zijn elftallen altijd supergoed neer. En vaak legt hij de dingen die hij kwijt wil gewoon ouderwets met het bord en de magneetjes uit, hè.

"Een andere keer pakt hij er weer beelden bij. We weten altijd precies wat wij van een tegenstander kunnen verwachten en wat wij daar tegenover moeten stellen. Dat oefenen we vaak gewoon met elf tegen elf op het trainingsveld. Ik heb weleens vaker verteld dat je als je net onder Guardiola traint, zo heb ik het tenminste ervaren, vaak moet nadenken wat je doet. Ik stap nu door, maar is dat wel wat ik moet doen? Dat idee. Maar na verloop van tijd worden het automatismen. Zover ben ik nu. Dan gaat het soms bijna vanzelf, los van het feit dat je elke wedstrijd weer voluit moet gaan om iets te kunnen bereiken, natuurlijk."

Dat zal zaterdagavond in het Atatürk Olympisch Stadion in Istanboel niet anders zijn. In Turkije treft Manchester City het lepe Internazionale en zo'n beetje de hele wereld ziet de Engelse landskampioen als topfavoriet. "Maar zo werkt het helemaal niet in finales", zegt Aké, die als jonge speler met Chelsea in 2013 al eens de Europa League won, al bleef hij tijdens de eindstrijd tegen Benfica in Amsterdam de hele wedstrijd op de reservebank. "Inter is gewoon een heel sterk elftal. We hebben allemaal gezien hoe ze AC Milan, Benfica en FC Porto hebben uitgeschakeld. En in de poulefase Barcelona, terwijl ook Bayern München in die groep zat. Inter weet net zo goed als wij wat het moet doen om succes te kunnen hebben.

"Ik vind het geweldig dat Denzel Dumfries en Stefan de Vrij ook in de finale staan. Het is toch mooi dat er drie internationals van Oranje om de grootste prijs van het seizoen strijden? 'Dumpie' die de hele rechterkant bestrijkt. Stefan die al zo lang in Italië speelt. Alleen komt er straks minimaal één van ons chagrijnig naar Zeist voor de finaleronde van de Nations League. Maar ja, dat is voetbal. Daar hoort ook teleurstelling bij. Ik heb vaak contact met Dumfries en De Vrij. En na de halve finales hebben we elkaar ook gefeliciteerd. In aanloop naar zo'n finale laat je elkaar met rust. We zien elkaar wel in het stadion."

Aké kan zich het gevoel nog herinneren dat hij in december had, toen Oranje op het WK in Qatar sneuvelde tegen de Argentijnen na een meeslepende en onvriendelijke wedstrijd. En als hij dat even kwijt is, is er altijd nog clubgenoot Julián Álvarez om zijn geheugen op te frissen. "Als we in de gym zijn, zet hij weleens dat liedje op dat al die Argentijnen daar zongen", zegt Aké. Muchachos, ahora nos volvimos a ilusionar, 'Jongens, nu dromen we weer'. "Daar kan ik wel om lachen hoor. Natuurlijk, we waren heel dicht bij de halve finale, maar Argentinië won de wereldbeker. En Álvarez is een geweldige jongen. En een geweldige spits."

Maar met het fenomeen Erling Haaland voor hem in de pikorde is een basisplaats zeldzaam voor de Argentijn. "We hebben een ruime selectie, iedereen kan spelen", zegt Aké. "Ik liep een hamstringblessure op, maar ik ben heel blij dat ik er in de weken van de finales weer bij was. Eerst in de laatste wedstrijd van de Premier League. Zaterdag bij de FA Cup-finale tegen Manchester United. Dat voelde ook voor mij als een hoofdprijs hoor. Oké, ik viel in, maar ik heb heel veel gespeeld dit seizoen. Ik ben alleen op het verkeerde moment geblesseerd geraakt."

Dat kan hem zaterdag ook een basisplaats kosten. "Dat is afwachten. Ja, ik denk wel dat het de grootste wedstrijd in mijn loopbaan is tot op heden. Deze prijs, die wil iedereen winnen. Twee jaar geleden waren wij er dichtbij, maar toen won Chelsea. Vorig seizoen kwamen we tot de halve finale, laten we hopen dat we het nu wel afmaken. Of het daar in de aanloop veel over gaat in de media, weet ik eigenlijk niet. Daar zijn we ook helemaal niet mee bezig. Het is niet eenvoudig om de Champions League te winnen, dat weet iedereen."

Aké keek als kind altijd naar de finales om de meest prestigieuze beker in Europa. "Op de bank thuis met mijn broer en ouders", zegt hij. "Toen ik klein was, mocht ik alleen de eerste helft zien. Maar als het dan spannend was, rekte je het zo lang mogelijk. Van de laatste jaren herinner ik mij natuurlijk het sterke Real Madrid. Die finale tegen Atlético Madrid die ze bijna verloren. Maar ook Virgil van Dijk en Georginio Wijnaldum, die van Spurs wonnen. Het is gewoon geweldig om zo'n finale te kijken, laat staan dat je hem mag spelen. Voor ons was het geweldig om ook nog de finale van de FA Cup te spelen. Normaal moet je na de competitie twee weken wachten op de finale van de Champions League. En dan drop je wat in intensiteit. Dat was nu niet zo, we zijn volle bak door gegaan. We weten dat we geschiedenis kunnen schrijven. Daar gaan we voor."

Met een elftal dat soms al wordt betiteld als het beste Engelse clubteam ooit. Al is dat, ook volgens Aké, lastig te vergelijken met elftallen uit andere tijdperken. "Maar de waardering voor het voetbal dat wij spelen is groot en dat voelt als een compliment. We hebben de Premier League gewonnen en geloof me, dat is niet makkelijk. En dat is ook de Champions League winnen niet. Niemand bij ons onderschat Inter, daar is geen sprake van. We zullen echt goed moeten zijn om deze prijs te pakken."

Met Stefan de Vrij heeft Aké een aparte klik. De verdedigers van het Nederlands elftal (al is De Vrij niet opgeroepen voor de Final Four van de Nations League deze maand) vonden elkaar tijdens de eerste coronalockdown, omdat ze dezelfde muzikale hobby oppakten. "Stefan en ik zijn piano gaan spelen toen we veel meer vrije tijd hadden", zegt Aké. "Via een app heb ik het mezelf aangeleerd. En ik speel nog steeds, een paar keer per week. Niet meer, anders wordt mijn vrouw er gek van, haha. Stefan en ik spelen allebei nummers van de Italiaan Ludovico Einaudi. Bij Manchester City heb ik ook een keer gespeeld. Toen we tegen Borussia Dortmund speelden, in het spelershotel. Er stond een piano en ik ben gewoon gaan spelen. En ook bij Oranje heb ik gespeeld, maar ik hou er niet van als er veel ogen op mij gericht zijn. Ik speelde ook op de begrafenis van mijn vader. Dat vond ik echt moeilijk. Al die ogen op je gericht. Mijn handen beginnen dan te trillen. Bij voetballen heb ik geen last, piano spelen is anders."