Meau maakt bijzonder wat alledaags lijkt

De Nederlandse zangeres Meau heeft al bewezen dat ze lieflijk kan klinken. De vraag is: heeft ze ook pit? De lieflijke stijl bleek op de debuutsingle die uitgroeide tot superhit: ‘Dat Heb Jij Gedaan’, waar ze de scherven van een relatie in het gezicht gooit van een ex, begeleid door sober gitaargetokkel.

In de periode na haar doorbraak liet Meau horen dat muzikaliteit op een vanzelfsprekende manier door haar liedjes vloeit. De liveoptredens waren afgewogen en genuanceerd waarbij de bandleden subtiele accenten legden en Meau, hoewel nog pril, al zelfbewust het middelpunt vormde. Inmiddels, zo’n anderhalf jaar na die eerste hit, is haar debuut-album verschenen, juist aan het begin van haar tweede drukke festivalzomer.

Op dit 22, naar haar leeftijd (ze is inmiddels 23), kiest Meau voor hetzelfde genre als op de eerste single. De meeste liedjes zijn in singersongwriter-stijl: meanderende melodieën met nu en dan een pakkende wending, waarbij Meau’s stem gevoelig, delicaat en helder op de voorgrond staat. Daardoor krijgen haar teksten veel aandacht. Die zijn persoonlijk, soms tobberig, maar ook ‘open’ en aangenaam pretentieloos.

In ‘Terug In M’n Armen’ verwoordt ze mooi haar verwarring: ‘M'n hoofd is een beetje overstuur/ Lijk weer m'n doel vergeten/ Met een ander antwoord ieder uur’.

De pit is soms afwezig. ‘Blijf Rijden’ is een lome ode aan eenzame autoritten en ‘Onbereikbaar’ klinkt wat lijzig, ondanks de mooi smeulende steelgitaar. Maar uit nummers als ‘Proosten’ en ‘Als Jij Maar Bij Me Bent’ blijkt: Meau maakt bijzonder wat alledaags lijkt. En dat maakt Meau bijzonder.