N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Necrologie
Heddy Lester (1950-2023) | Zangeres en actrice Met het lied ‘De mallemolen’ nam zangeres Heddy Lester in 1977 namens Nederland deel aan het Eurovisie Songfestival. Haar latere carrière bood vooral ruimte aan theaterwerk.
Heddy Lester zong en speelde in tientallen theaterproducties, maar bleef toch vooral bekend als de zangeres van het lied ‘De mallemolen’, waarmee ze in 1977 namens Nederland deelnam aan het Eurovisie Songfestival: op een monter melodietje dat meteen tot meezingen noodde. Het nummer was in eigen land niet eens een grote hit, maar een klassieker werd het wel. Dat blijkt eens te meer nu ze dit weekeinde is overleden aan de gevolgen van blaaskanker. Ze was 72 jaar.
Ze heette Hendrika Affolter en was de dochter van muzikale joodse ouders die elkaar tijdens de bezetting hadden ontmoet in het kamp Vught. Haar moeder zong onder de naam Louise de Montel en haar vader was niet alleen pianist, maar runde in de Amsterdamse binnenstad ook diverse horecagelegenheden, waarin levende muziek een vast bestanddeel was. Al op jonge leeftijd traden ook Heddy en haar broer Frank Affolter op in dat circuit – zij als zangeres en hij als begeleider op de piano. Na verloop van tijd lieten ze zich aankondigen als het duo April Shower. Ze maakten zelfs al een paar grammofoonplaatjes. In die periode raakten ze bovendien in contact met Ramses Shaffy, met wie ze nadien geregeld optrad als gastzangeres.
Zo hadden broer en zus al heel wat ervaring opgedaan toen het Eurovisie Songfestival in zicht kwam. ‘De mallemolen’ was een tekst van de bevriende liedjeszanger Wim Hogenkamp, op muziek van Frank Affolter. Bij de internationale finale, in Londen, eindigde Heddy Lester op de twaalfde plaats – met achttien deelnemende landen.
Maar een hitzangeres is ze nooit geweest. Wat volgde was een grillige carrière die vooral ruimte bood aan theaterwerk. „Ik was meer met spelen bezig dan met zingen”, zei ze enkele jaren geleden in NRC. „Spelen, acteren is mijn ding, ook als ik zing.” Zo maakte ze in de jaren tachtig theatertournees met diverse soloprogramma’s, bestaande uit liedjes en monologen, en twee keer dwong ze veel respect af met opvallend expressieve rollen bij de Haagse toneelgroep De Appel: in Ghetto (1987) en Trojaanse vrouwen (2001). Op latere leeftijd verscheen ze ook nog in diverse musicals, waarin ze steeds vaker komische bijrollen te spelen kreeg. Haar markante stem was gaandeweg steeds gruiziger geworden. Haar laatste tournee maakte ze in 2008 met een voorstelling over haar intussen overleden ouders. Daarna verdween ze goeddeels buiten beeld – mede door ziekte.
Haar vroegere Eurovisie-succes zong ze nooit meer. „Jarenlang ben ik achtervolgd door ‘De mallemolen’”, zei ze in NRC. „Nou zeg, zei ik dan, ik kan ook heus nog wel wat anders. Nu vind ik het alleen maar zoet als iemand dat nog weet. Het is al zó lang geleden.’”
