N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Eurovisie Songfestival De grote vragen bij het Eurovisie Songfestival zaterdagavond zijn: kan Zweden nog langs Oekraïne komen? En hoe hoog komt S10?
Leestijd 2 minuten
Is het een gelopen race? Wint Oekraïne het Eurovisie Songfestival met vooral sympathiestemmen – al gaat de melodie van Stefania echt wel in je hoofd zitten. Of snijden vocale uitschieters als de Elton John-achtige popsong van de Brit Sam Ryder, de moderne Zweedse tearjerker van Cornelia Jakobs of het gedragen Italiaans duet van Mahmood & Blanco toch de pas af van Europees oorlogssentiment?
De finaleshow van het Eurovisie Songfestival in het PalaOlimpico van Turijn is er een van eindelijk weer zingen in je eigen taal – zoals Nederland voor het eerst weer sinds Sieneke in 2010, maar ook bijvoorbeeld Portugal (serene en pastelkleurige saudade), Moldavië (folkloristische pretletters), Frankrijk (in het Bretons) en vaak wordt moerstaal gemengd met Engels.
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2022/05/data85600893-ab581d.jpg)
Lees ook: De politiek is niet buiten het Songfestival te houden Van liedjes die, zoals dat alle jaren gaat, precies lijken op de winnaar van vorig jaar: nu dus een aantal al dan niet met glam aangeklede rockbands. En dan zijn er veel fijngevoelige liedjes over zelfacceptatie en het omarmen van anders zijn: het leven van een transgenderkind (IJsland), hoe jongens ook kunnen huilen (Zwitserland) en de worsteling met autisme en homoseksualiteit (Australië, de altijd vreemde overzeese eend in het Europese liedjesfestijn).
De Oekraïense groep Kalush Orchestra (strijdlustige folk-rap in een decor van bonte motiefjes) is volgens de internationale wedkantoren – hun voorspellingen worden bij dit festival altijd op handen gedragen – de grootste kanshebber voor de zege. Win-kans: 58 procent. Vooral vanwege de gunfactor van de Balkanlanden, denken kenners. Maar dinsdagavond bij de halve finale kon ook in de zaal het gejuich niet harder klinken.
Frontman Oleh Psiuk kwalificeerde zich met zijn rapper, breakdancer, bassist en zanger/fluitist makkelijk, maar de oorlog is nooit ver weg, zei hij eerder tegen NRC. De beelden van de Oekraïense presentator Timur Mirosjnytsjenko, die vanuit een bunker het Eurovisie Songfestival becommentarieert vanwege het luchtalarm bij Russische luchtaanvallen, gaan deze week ook viral.
De Zweedse Cornelia Jakobs is de jonge, quasi-nonchalante runner up. Haar troeven in haar liedje Hold Me Closer: een goed ontwikkelende popsong, een interessant rafeltje in haar stem met achteloos maar bewust vallende nootjes en een goed gebouwde act: van close op de grond naar een in licht uitbarstend crescendo.
Dat geldt ook voor de Britse bebaarde zanger Sam Ryder: heldere stem, groot bereik, open uitstraling met lange wapperende manen. De tijdens de lockdown via sociale media ontdekte coverzanger maakt met zijn corny ruimtelied Space Man een ongelofelijke opmars.
Het staat haaks op de zonder meer meest uitdagende kanshebber: de zelfbewuste latina Chanel voor Spanje. Haar eerst voor J-Lo door de Nederlandse producer Arjan Thonen geschreven liedje SloMo leunt stevig op de latinpoptrend, denk aan zangeressen Rosalía en Camila Cabello, met stevige door reggaeton beïnvloede latin-ritmiek. Dit is een gepeperd dansspektakel met hypnotiserend bewegende blote billen in hoog opgetrokken pakjes én zuivere noten.
De wensdroom van de jonge Noord-Hollandse zangeres S10 (Stien den Hollander, 21 jaar) verloopt deze week tot slot als gehoopt: ze kwalificeerde zich dinsdag bij de halve finale. Haar zenuwen telkens weer wegslikkend, werkt ze met haar creatieve team rustig toe naar de eindshow. Vanavond is ze als elfde aan de beurt, na de stomende Spaanse act en net voor topfavoriet Oekraïne. Juist tussen die twee hoopt S10 een rustpunt te zijn: een intiem optreden waarin ze de kijker meetrekt in De Diepte – een liefdesbrief aan haar door mentale onrust geplaagde jongere zelf. Ze wordt nu ingeschat op de tiende plaats.
Minder allure
Het Eurovisie Songfestival werd vorig jaar door ruim 180 miljoen kijkers gevolgd. Die cijfers zullen dit jaar niet minder zijn, maar het verschil met de productioneel strakke shows van internationale allure die vorig jaar in Rotterdam werden neergezet is erg groot. De giebelende presentatie van de Italiaanse zangeres Laura Pausini met de Brits-Libanese popzanger Mika en presentator Alessandro Cattelan heeft weinig slagkracht. De podiumtechniek hapert, de visuals zijn minder uitgesproken, de tussenacts zijn weinig creatieve huzarenstukjes. Zo gaat Mika bij de finale gewoon een medley brengen met zijn nieuwe single.
