De Minister van Natuur & Stikstof wilde onze veestapel halveren. Daarna ontstonden demonstraties, jarenlange vruchteloze debatten en nu een discussie of we per 2030 of 2035 moeten streven naar 50% of 74%. Deze coalitie beseft zich niet dat ze ruzie aan het maken zijn via welke route ze gaan falen. Eurocommissaris Sinkevicius wil dat faalproces verder versnellen, zonder ons te helpen.
Het Ministerie van Financiën heeft voor we tientallen miljarden gaan uitgeven, het Aeriusmodel opgestart, en gedaan alsof niet de helft van ons vee geruimd is, maar 100%. Even een testje of het stikstofplan überhaupt werkt. Zelfs in de situatie waar we de droom van D66 twee keer uitvoeren, mogen we in 96% van Nederland nooit meer bouwen. (PDF p4 PBL & MinFin)
De minister van N&S belooft al jaren dat we de helft van de boeren kunnen ruilen tegen een hervatting van de woningbouw, maar dat is gewoon keihard niet waar. Al ruilen we alle boeren in, mag er nog steeds geen enkele heipaal de grond in. We missen een miljoen woningen, en in 2030 of 2035 blijkt dat het niet genoeg is geweest. Hiermee komen we nooit uit de huizen- of stikstofcrisis.
Zonder boeren stijgt het buitenlandse aandeel van onze stikstofdepositie naar 61,1% en de meetcorrectie stijgt naar 23,8%. “slechts een procent van het areaal komt alleen vanwege binnenlandse bronnen boven de KDW uit” (PDF PBL & MinFin) De natuur blijft dan achteruitgaan, zelfs als we hier niet wonen, reizen of werken. Nederland kan dit absoluut niet alleen.
De Eurocommissaris vraagt ons haast te maken met een plan, waarvan al bewezen is, dat het ontoereikend is. Dat de Eurocommissaris niet de handschoen oppakt om zijn regiefunctie uit te voeren en te zorgen dat onze natuur niet kapot gaat aan buitenlands stikstof, begrijp ik niet. Er worden in Duitsland en België vergunningen afgegeven, zodat hier nooit meer iets mag.
Terwijl onze natuurgebieden duizenden mollen stikstof per vierkante kilometer ontvangen, houdt onze minister vast aan een grens van 0,005 mol voor nieuwe activiteiten zoals woning- of wegenbouw. Ze vindt een nieuwe activiteit pas verwaarloosbaar als deze maximaal twee miljoenste bijdraagt aan het probleem. Die grens is in Duitsland 21 mol. Dat scheelt een factor vierduizend.
We moeten ons beseffen dat hier ook sprake is van keiharde concurrentie is tussen lidstaten, de destructie van de Nederlandse boer is een godsgeschenk in de rest van Europa. Het aanbod van voedsel op de Europese markt daalt, hun prijzen en marges zullen stijgen. De Nederlandse schatkist bloed leeg aan maatregelen, de inflatie op voedsel stijgt verder, hun landbouw krijgt een boost.
Dat is voor het milieu een hele slechte stap, want onze Nederlandse boeren zijn per kilogram product een stuk milieuvriendelijker dan hun concurrenten (ABN Amro). Aangezien mensen zullen blijven eten, krijg je vervangende productie binnen de EU, door boeren die minder goed met het milieu omgaan. Op Europees niveau gaat de natuur er op achteruit als de Nederlandse boer stopt.
De Nederlandse boer heeft al een 67% reductie op ammoniak gerealiseerd (RIVM). Ze kunnen ten opzichte van het huidige niveau nog eens 80% reduceren met een apparaat dat per boer tienduizenden euro's rendement oplevert. De boer zal besparen op de afvoer van mest, en verdienen aan de verkoop van vloeibaar kunstmest. Deze route is tientallen miljarden goedkoper voor ons.
Stikstof wordt gezien als een vervuilend afvalproduct, dat is idiote tunnelvisie. Binnen de graandeal tussen Rusland en Afrika wordt niet alleen de levering van graan geregeld, maar ook de levering van stikstof zodat de akkerbouw in Afrika overeind blijft. Mest en stikstof zijn de basis voor plantaardig leven -ons voedsel- en daarmee ook ons leven. Het is een cruciaal onderdeel van circulaire landbouw.
Het zou deze Eurocommissaris sieren als hij bedenkt hoe we zonder aardgas aan genoeg kunstmest komen, tekorten bedreigen de voedselvoorziening. Of we nu zelf de gaskraan dichtdraaien, de velden leeg raken of oorlog uitbreekt, er komt een moment dat we niet meer genoeg kunstmest kunnen maken uit fossiele brandstoffen. Genoeg vee betekent ook genoeg mest voor onze akkerbouw.
Ik mis echt een stukje langetermijnvisie binnen de stikstofdiscussie. Met stikstofkrakers kunnen we veel geld verdienen, bewijsbaar 80% stikstofuitstoot door veehouderijen voorkomen en boren we een nieuwe strategische & duurzame bron aan om aan kunstmest te komen. Samen met de boer is dit probleem sneller, goedkoper en beter op te lossen dan met kansloze onteigeningen.
Die langetermijnvisie ontbreekt ook binnen natuurbehoud. Er is een focus op de stikstofdepositie in de natuur, zonder dat je nog veel hoort over droogte, temperatuur of grondwaterstanden. We weten zeker dat ons klimaat zal veranderen, onze natuur dus ook. We zullen op een dynamische manier moeten zorgen voor onze natuur, veel meer gericht op transitie en klimaatadaptatie.
De boer en de natuur sterven hier, samen met het gezonde verstand.
