Favoriet Oekraïne wint Eurovisie Songfestival met massale steun van stemmers

Eurovisie Songfestival De Oekraïense groep Kalush Orchestra heeft het Eurovisie Songfestival gewonnen, mede dankzij de vele televisiestemmen die ze kregen. De formatie hoopt dat het festival volgend jaar in Oekraïne plaatsvindt.

Weken hadden ze de favorietenrol, zaterdagavond stemden Europese huiskamers massaal op ze. Oekraïne heeft met de folk-rapformatie Kalush Orchestra de 66e editie van het Eurovisie Songfestival in Turijn gewonnen. De winst voor strijdliedje ‘Stefania’ kan beschouwd worden als steunbetuiging, als teken van muzikale maatschappelijke verbroedering en een stem tegen de oorlog.

Frontman Oleh Psiuk, die zijn raps in Kalush Orchestra mengt met folkloristische elementen, noemde het zaterdagnacht na afloop een belangrijke overwinning. „We hebben hier onderstreept dat de Oekraïense cultuur springlevend is”, zei hij. Het is de derde keer dat Oekraïne het Eurovisie Songfestival wint – zangeres Jamala won in 2016. Psiuk sprak de wens uit dat Oekraïne het festival volgend jaar kan organiseren. De European Broadcasting Union (EBU) onderzoekt die mogelijkheid. Verschillende landen hebben hun hulp al geboden. President Volodymyr Zelensky liet via Instagram weten er alles aan te doen om Eurovisie te kunnen ontvangen in Marioepol. „Vrij, vredig en hersteld.”

De sympathiestemmen van de Europese televisiestemmers voor Oekraïne kwamen niet onverwacht, maar het was bij het stemmentellen toch nog spannend. De Europese jury’s zagen meer in de Britse Sam Riley, de aimabele bebaarde TikTok-ster die van Groot-Brittannië plots een serieuze kanshebber op de winst maakte. Hij liep op een zeker moment flink uit. En ook de verleidelijke latinpop van Spanje en de moderne Zweedse tearjerker van Cornelia Jakobs wonnen flink aan de jurypunten.

Lees ook: Songfestivalkandidaat Kalush Orchestra: ‘Dit is een overwinningslied, geen oorlogslied’

S10 op de elfde plek

Zangeres S10 viel in het PalaOlimpico van Turijn met haar nummer ‘De Diepte’ voor Nederland net buiten de top tien. Ze kwam op de elfde plek - dezelfde als de eerdere Nederlandse kandidaten Douwe Bob en Og3ne. De Europese jury’s konden haar liedje waarderen, maar de televoting bleek haar niet gunstig.

S10, die in Turijn de mentale onrust van haar jongere zelf toe zong, liet weten blij te zijn dat ze heeft meegedaan „met mijn verhaal en op mijn manier”. Zoals eigenlijk al haar optredens deze week begon de zangeres met het ruglange blonde haar het optreden wat aarzelend. Al was deze finale ook voelbaar hoe ze haar emotie wel uit had kunnen schreeuwen. Voetje voor voetje kwam ze uit haar ‘kamer van licht’, steeds krachtiger en ontspannen zingend.

De emoties lagen deze editie überhaupt op tafel. Veel artiesten boden een blik in hun hoofd, zoals de Australische queer-zanger die vanachter zijn kristallen voile zijn homoseksualiteit en tegelijk autisme bezong, IJsland dat de problematiek van transgenderkinderen aanstipte en fraai was het Italiaanse duet over de angst niet begrepen te worden. Ook de gevoelige liedjes van Zwitserland en Azerbeidzjan sprongen er uit.

Evengoed was de finaleshow van het Eurovisie Songfestival - de EBU schat weer zo’n 200 miljoen tv-kijkers – ook weer een veelkleurig tableau. De Italiaanse editie had een podium als een fontein en een letterlijk naar Italiaanse tuinen gestileerde ‘greenroom’, met artiesten tussen echte heggen en planten. De shows stonden bol van glimmers, gescripte grapjes voor iets te blije presentatoren in felle outfits en hun eigen optredens.

Dat het Eurovisie Songfestival een ‘non-politiek’ event is en politieke statements gewoonlijk verbiedt, werd deze finaleshow opvallend geparkeerd. De show werd geopend met John Lennons vredessong ‘Give Peace a Chance’, van het plein in gaststad Turijn tot in de zaal met zingend publiek op aanmoediging van de presentatoren. En ook diverse artiesten maakten statements. Zoals het IJslandse trio Systur dat met Oekraïense vlaggetjes op hun handen en gitaren ook na hun optreden opriep tot vrede.