De gewoonte om het gezellig over ‘Thierry’ te hebben was verdwenen

Na het woord ‘kieslijst’ moest Thierry Baudet even slikken. Toen de hoge woorden „Ik zie af van mijn plek op de kieslijst” er eenmaal uit waren, volgde een wellicht door opluchting ingegeven spraakversnelling in Baudets relaas over trial by media. Bij ‘lijstduwer’ verscheen zelfs een schalks lachje.

Met vijf minuten videoboodschap voor de goudkleurige Forumgordijnen domineerde Baudet het maandagnieuws, maar méér dan die verklaring kwam er niet. Er restten slechts vanaf de straat gefilmde beelden van een innige omhelzing tussen Baudet en zijn ‘rechterhand’ Freek Jansen.

Dat betekende dat het gesprek over de plotseling richting einder weggegleden Uil van Minerva vrijwel geheel door journalisten moest worden gevoerd. Voor EenVandaag kwam het nieuws midden in een gesprek met Joost Vullings over de toeslagenaffaire; de NOS bracht een kort extra journaal.

Voor talkshow M was het proppen, om zeven uur. Onder meer een item met Gordon („Ik bemoei me hier niet mee”) en de 100-jarige Corrie werd in een bankschroef geduwd om tijd te vinden voor Forumduiding op de korte termijn. Bij Chris Aalberts, auteur van het Baudetboek De partij dat ben ik (een titel die tegelijkertijd aan toepasselijkheid won én verloor) was de opwinding van het gezicht te scheppen.

Presentator Margriet van der Linden deed geen moeite haar opinies te verbergen. Ze was scherp over extreem-rechtse tendensen bij de FvD-jongeren en over Baudets (inderdaad niet zo relevante) verwijzing naar het oorlogsverleden van zijn grootouders. Toen Geerten Waling (Elsevier) het gesprek naar de partijcultuur van GroenLinks wilde verplaatsen, reageerde ze geïrriteerd.

Maar wat wisten we nu eigenlijk? Zoals Jeroen Wollaars het in Nieuwsuur met gevoel voor beknoptheid formuleerde, was Baudet nu „weg weg” of niet? De ook daar uitgenodigde Aalberts tastte ook nog in het duister over een eventueel lijstduwerschap van Baudet en zijn overgebleven invloed als voorzitter van de partij. Eerder had Xander van der Wulp in het Journaal gezegd dat de „meest onvoorspelbare politicus” van de laatste jaren „een flinke lepel in de pap zou houden”.

Of in de jam, want tegen tienen verschoof de aandacht naar Tiel, waar de Forum-partijtop bijeen was in een Van der Valk-hotel. De stad van Flipje bracht geen helderheid. Verslaggever Floor Bremer meldde in Beau dat er talloze prominenten naar Tiel waren getrokken, maar noemde geen namen. Sterker, misschien was Baudet er zelf ook wel – het hotel beschikte over een achteringang. In de studio constateerde Frits Wester bits: „Baudet heeft met zijn ego de boel opgeblazen.”

Op1 sloot de rij, maar had de beste gasten. Journalist Harm Ede Botje was er, die met Mischa Cohen Mijn meningen zijn feiten schreef. Het boek was door Baudet in zijn video als „van laag allooi” gerecenseerd. De escalatie had hem niet verrast. „Baudet is altijd op zoek naar worteling, maar wordt uit zijn nest gegooid. Dat is een beetje the story of his life.”

Bovendien zat er een niet-journalist aan tafel: Sonny Spek, een voormalig lid dan de JFvD. Hij schetste hoe de meeste jongeren buiten bier stonden te drinken als voorzitter Freek Jansen een ingewikkelde toespraak hield. Al had hij uiteindelijk zelf toch ook maar de benen genomen.

‘Vanavond kan alles”, had Wouter de Winther (De Telegraaf) al bij Beau gezegd. Inderdaad kwamen er tegenstrijdige berichten uit Tiel, waar Jansen eerst wel, toen niet en toen wel van de kieslijst was gehaald.

Zo eindigde alles in milde verwarring, waarbij er in alle uren Baudologie één ding opviel. De gewoonte van tv-journalisten om het gezellig over „Thierry” te hebben, was verdwenen. Dat is alvast winst.