BN DeStem | Anne-Fay heeft een zwarte moeder, maar een witte huid

Dit artikel is afkomstig uit BN DeStem. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.

Die zoektocht naar haar plek, roots en het witte privilege dat ze soms voelt, zijn aanknopingspunten geweest voor de reis naar het verleden. "Die reis is niet op één moment ontstaan, verschillende momenten droegen eraan bij. Bijvoorbeeld toen mijn moeder vroeger zei: ik zou willen dat ik jouw haar had. Ik heb namelijk stijl, blond haar. Of op balletles, toen een geadopteerd meisje vroeg of ik óók geadopteerd was.

"En als we bij familie in Suriname of Curaçao op bezoek waren, praatten ze nooit over het verleden, ook thuis niet. Mijn moeder zei nooit iets als ze ten onrechte werd gediscrimineerd, die slikte alles in. Zij voelde niet dat ze het recht had om zich uit te spreken, maar sinds ik met Felix, mijn broer, aan Reaspora ben gaan werken, doet ze dat wel. Dat geeft mij het gevoel dat we echt iets hebben gewonnen."

Voor Reaspora (zelfbedacht woord; diaspora in tegenovergestelde richting) reisde Kops met haar broer de verhalen achterna. In Suriname, Aruba, Curaçao, Ghana en China ligt hun familiegeschiedenis. "De reis die we maakten, is zoveel persoonlijker en emotioneler geworden dan ik van tevoren had gedacht. Alles dat ik heb geleerd tijdens de reis over drie continenten (China zat in lockdown), heeft mij gesterkt."

"Ik heb een completer beeld van mijn voorouders en hun geschiedenis gekregen en kwam achter zoveel heftige zaken. Fort Elmina in Ghana is bijvoorbeeld 2,5 jaar in Nederlandse handen geweest en vanuit daar zijn miljoenen slaven naar de Amerika's verscheept. Die kennis moet verteld blijven worden."

Tijdens Kops' voorstelling zorgen de gefilmde beelden in Suriname, Ghana, Curaçao en Aruba voor een helder beeld bij het verhaal. Kops deelt haar reiservaringen, zingt en vertelt anekdotes van vroeger, soms met humor. Veelal confronterend, omdat ze te maken hebben met racisme.

De twee muzikanten Marlon Francis en Elisha Amonoo-Neizer dragen de voorstelling; ze geven de ritmes aan, begeleiden en nemen soms even de hoofdrol op zich in het verhaal. En Kops, die beweegt zich over het midden van het podium. Ze zingt en vertelt met een krachtige stem over huidskleur, haar thighs the size of Africa, haar moeder en de kennis die ze opdeed op reis.

"Juist dat 'weten', heeft mij gesterkt. Dat ik weet waarom ik privileges heb als wit persoon, daar ben ik me bewust van. Laatst reageerde een half-Koreaanse vrouw op een verhaal van mij in NRC. Ze zei dat we juist bruggenbouwers zouden kunnen zijn. We dragen beide perspectieven in ons. Ik vind dat goed om bij stil te staan.

"Ik ben trots op mijn voorouders. Dat ik hier ben, betekent dat zij hebben gevochten voor hun bestaansrecht. Ik kreeg heel positieve en heel negatieve reacties op Reaspora. Ik ben er mindful in dat het voor sommigen lastig kan zijn dat ik me hierover uitlaat, omdat ik een wit voorkomen heb. Maar ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn over mijn ervaringen. Het is bijna een soort fysiek en mentaal reisverslag geworden."

De voorstelling, het album Reaspora dat ze uitbracht en de bandshow die ze eerder deed, maken dat Kops zich een completer persoon voelt. "Juist doordat ik gesterkt ben met alle kennis, weet ik beter wie ik ben. Iedereen interpreteert onderwerpen anders, dat mag naast elkaar bestaan. Zolang je respect hebt de ander. Dat leer ik mijn dochtertje ook: wapen jezelf met kennis. Dan weet je waar je over praat en waarom je bent wie je bent."

Anne-Fay Kops met Reaspora: 7 april in Chassé Theater, Breda.