"De Riddertjes zijn er weer", klinkt het regelmatig op de tribune en langs de kant bij de Bossche basketbalclub Heroes. Het gezin De Ridder bestaande uit vader Roland (56), moeder Anja (52) en zoon Stefan (17) zijn voor de club net zo onmisbaar als het publiek: het wordt gevoeld als ze er niet zijn. 'De Riddertjes' houden de club achter schermen draaiend, zodat de spelers alle ruimte krijgen om te pieken. De Bossche club kan zich zaterdagavond plaatsen voor de play-offfinale om het landskampioenschap.
Het kan dan de 17e keer worden dat Heroes Den Bosch de beste basketballers van Nederland in huis heeft. Daarmee is het de succesvolste club in de Nederlandse basketbalgeschiedenis. Het gezin De Ridder helpt de club met veel randzaken die nodig zijn bij een een club op topniveau. Samen helpen ze bij het op- en afbouwen van de zaal. Anja staat daarnaast in de fanshop. Roland helpt bij de kaartcontrole en Stefan dweilde tot voor kort de vloer tijdens de wedstrijd maar helpt nu zijn vader met controleren. Ze doen dit allemaal vrijwillig.
"Het lijkt wel een extra baan, maar het brengt ons ook veel."
En het gezin doet nog veel meer, vertelt Anja. "Wij maken de spelershuizen in orde voor buitenlandse spelers die naar Nederland komen. We maken ze wegwijs in Den Bosch. Dat doen we ook voor de partner van de basketballer want het is vaak wat eenzaam in een land waar je niemand kent."
Op het werk van Roland wordt er wel eens met verbazig gereageerd op hun vrijwillige hobby. "Het lijkt wel een extra baan", luiden de gemaakte opmerkingen naar Roland met bijbehorende ongelovige grote ogen. "Het is ook best veel tijd die we erin stoppen", erkent hij.
"De Riddertjes zijn er niet, klinkt het dan paniekerig."
"Het is ons sociale leven geworden", verklaart Anja hun tomeloze inzet. "Wij hebben overal aanspraak. We worden ook echt gemist als we er niet zijn. Dan klinkt het ineens 'De Riddertjes zijn er niet', maar dan met paniek in de stem", grinnikt ze.
De familiehobby begon eigenlijk toevallig negen jaar geleden. "De club zocht 'sweepers', dat zijn meestal kinderen die de vloer dweilen nadat een speler is gevallen en er zweet op de grond ligt. Stefan was toen acht en het leek hem wel leuk. WIj gingen mee kijken en terwijl we zaten te wachten werd ons gevraagd of we met wat klusjes konden helpen. Zo is het begonnen."
Komende weken moeten De Riddertjes nog even flink aan de bak. Dan speelt Heroes Den Bosch in de play-off's. "Dat betekent tot ergens in juni meerdere wedstrijden per week, als ze niet verliezen", legt Anja uit. "In augusus hebben we een maand vrij genomen. We gaan dan geen spelers verhuizen, poetsen of rondleiden, zoals we voorheen in de vakantie wel deden. We zijn echt weg om weer met volle kracht een nieuw seizoen te starten", klinkt er vastbesloten.
Dan zit de basketbalclub dus een maand zonder De Riddertjes. "Maar we zijn niet de enige fanatieke vrijwilligers die Heroes rijk is", zegt Anja. "Het lijkt nu net alsof alsof de club door ons kan functioneren. We doen het echt samen met andere vrijwilligers. Sterker nog, er zijn nog twee gezinnen waar het basketbalhart zo klopt."
