Terwijl op Schiphol de rijen tot op het Parijse Orly stonden, was de directeur van onze overvolle luchthaven naar een of ander belangrijk bla-blacongres in Davos. Daar had onder anderen koningin Máxima bilaterale gesprekken met vage regeringstypes uit allerlei obscure landen. Zo’n congres is gewoon één grote lulkoekbakkerij. En iedereen weet dat.
In Davos werd een serieuze poging gedaan om onze geplaagde planeet te redden. Een echte poging? Nee natuurlijk niet. Geen daden maar woorden. En onze Máxima was daar als financieel deskundige. Hoezo? Tsja, zo werkt dat nou eenmaal in een middeleeuwse monarchie. We verzinnen taakjes voor de familieleden van het sprookjesstaatshoofd. Zo deed de koning zelf als prinsje aan watermanagement en is zijn ome Pietje van Vollenhoven ooit officieel benoemd tot professor en wordt ook steevast met die titel aangesproken. Door wie? Door mensen die daar niet bij in de lach schieten. Zijn die er? Ja en ze zijn met velen. De NVJEH, ofwel de Nederlandse Vereniging van Jaknikkers en Eigen Hachjeredders.
En Dickie Benschop is een van de ereleden van deze club. Geen idee of hij in Davos zelf ook nog het woord gevoerd heeft, maar misschien wel. Dan heeft hij daar ongetwijfeld duidelijk uitgelegd waarom een schoon treinretourtje Amsterdam-Londen twee keer zo duur is als een smerig vliegticket met diezelfde bestemming. En waarom we, terwijl het qua einde van de wereld inmiddels kwart over twaalf is, nog gewoon een paar keer per dag van Amsterdam naar Brussel kunnen vliegen. Ik ben zo benieuwd naar de nobele motieven van onze nationale luchthavendeskundige.
Is hij dat? Nee, natuurlijk niet. Dickie was een zijspoorpoliticus die een tijdje Shelldirecteur is geweest. Niet omdat hij veel van olie en aardgas wist, maar omdat hij als oud-politicus het nummer van Mark in zijn Nokia had. En dan ben je al een heel eind. Toen hij na deze topfunctie nog een lucratief baantje nodig had, werd het Schiphol. Zoals Pechtold de rijbewijzenbaas werd en Mariëtte Hamer onze seksuele grenzen mag bewaken. Over dat baantje van Hamer krijg ik steeds de slappe lach. Waarom? Kan ik niet uitleggen.
Maar Dickie is dus onze Schipholbaas en ik begrijp inmiddels dat dat niet goed gaat. Meneer is vaak zoek. Vooral op het moment dat zijn zwaar onderbetaalde personeel begint te muiten, terwijl zijn radeloze klanten na acht uur wachten dreigen om met grof geweld door de poortjes heen te breken. Het was zelfs even zo erg dat werd overwogen om het leger in te zetten. Maar toen kwam iemand met het voorstel om de kofferslaven een normaal salaris te gaan betalen. Bijvoorbeeld het dubbele van een tientje bruto per uur.
Benschop zelf vindt de Schipholsalarissen helemaal niet zo slecht. Zo verdient hij persoonlijk bijna zes ton per jaar. Daarmee was hij trouwens wel het lachertje van Davos.
Maar het is schitterend om te zien. De complete chaos op onze nationale luchthaven en ondertussen die schutterende Dickie in Davos. Moet hij als baas niet gewoon zo snel mogelijk een hesje aantrekken en tot diep in de nacht helpen bij de kofferband. Oftewel: gewoon een schop onder zijn Schiphol voor die zes ton.
Donderdag was het Hemelvaart en is beroepspuber Willibrord Frequin er tussenuit geknepen. Daarom kwamen ’s avonds veelvuldig de beelden langs van zijn beroemde interview uit 1976 met prins Bernhard. Willibrord had zich illegaal onder nette mensen in het Amsterdamse Amstel Hotel gemengd. Onder de naam Victor Baarn ontving de opa van onze huidige koning meer dan een miljoen dollar aan steekpenningen van vliegtuigfabriek Lockheed. Willibrord ging er volkomen terecht met gestrekt been in en werd door de lijfwachten efficiënt verwijderd. 46 jaar geleden. De types om Victor Baarn heen keken geschrokken. Allemaal leden van de NVJEH met een retourtje Davos in de binnenzak van hun smokingjasje. Kortom: we zijn geen millimeter opgeschoten.
Kleine samenvatting van het voorafgaande: Boris Johnson stond tijdens de lockdown meerdere malen lallend op tafel te zuipen, maar is voorlopig gered. Door wie? Door de oorlog in Oekraïne. Dan zijn die arme mensen daar toch niet voor niets gestorven.
